Hormon luteinizujący, zwany także LH, jest hormonem wytwarzanym przez przysadkę mózgową i u kobiet odpowiada za dojrzewanie pęcherzyków, owulację i produkcję progesteronu, odgrywając zasadniczą rolę w zdolności rozrodczej kobiety. U mężczyzn LH jest również bezpośrednio związany z płodnością, działając bezpośrednio na jądra i wpływając na produkcję plemników.
W cyklu miesiączkowym LH występuje w wyższych stężeniach w fazie owulacji, jest jednak obecny przez całe życie kobiety, mając różne stężenia w zależności od fazy cyklu miesiączkowego.
Oprócz odgrywania ważnej roli w weryfikacji zdolności rozrodczych mężczyzn i kobiet, stężenie LH we krwi pomaga w diagnostyce guzów przysadki i zmian w jajnikach, takich jak np. Obecność cyst. Ten test jest częściej zlecany przez ginekologa w celu sprawdzenia stanu zdrowia kobiety i zwykle jest wykonywany razem z pomiarem FSH i hormonu uwalniającego gonadotropinę, GnRH.
Po co to jest
Pomiar poziomu hormonu luteinizującego we krwi jest zwykle wymagany w celu sprawdzenia zdolności rozrodczej osoby i pomocy w rozpoznaniu niektórych zmian związanych z przysadką, podwzgórzem lub gonadami. Zatem, w zależności od ilości LH we krwi, możliwe jest:
- Zdiagnozować niepłodność;
- Oceń zdolność wytwarzania nasienia przez człowieka;
- Sprawdź, czy kobieta weszła w menopauzę;
- Oceń przyczyny braku miesiączki;
- Sprawdź, czy u kobiet jest odpowiednia produkcja jaj;
- Pomagają na przykład w rozpoznaniu guza przysadki.
U mężczyzn produkcja LH jest regulowana przez przysadkę mózgową i działa bezpośrednio na jądra, regulując produkcję plemników i produkcję hormonów, zwłaszcza testosteronu. U kobiet wytwarzanie LH przez przysadkę mózgową stymuluje produkcję głównie progesteronu oraz estrogenu, który jest niezbędny w ciąży.
W celu oceny zdolności rozrodczych zarówno mężczyzn, jak i kobiet, lekarz może również zażądać pomiaru FSH, który jest hormonem obecnym również w cyklu miesiączkowym kobiety i wpływającym na produkcję nasienia. Zrozum, do czego służy i jak rozumieć wynik FSH.
Wartości odniesienia LH
Wartości referencyjne dla hormonu luteinizującego różnią się w zależności od wieku, płci i fazy cyklu miesiączkowego, w przypadku kobiet są to:
Dzieci: poniżej 0,15 U / L;
Mężczyźni: od 0,6 do 12,1 U / L;
Kobiety:
- Faza folikularna: od 1,8 do 11,8 U / l;
- Szczyt owulacyjny: od 7,6 do 89,1 U / l;
- Faza lutealna: od 0,6 do 14,0 U / L;
- Menopauza: od 5,2 do 62,9 U / l.
Analiza wyników egzaminów musi być wykonana przez lekarza, ponieważ konieczna jest analiza wszystkich egzaminów łącznie, a także porównanie z poprzednimi egzaminami.
Niski hormon luteinizujący
Gdy wartości LH są poniżej wartości odniesienia, może to wskazywać na:
- Zmiany przysadki skutkujące zmniejszoną produkcją FSH i LH;
- Niedobór produkcji gonadotropiny (GnRH), która jest hormonem wytwarzanym i uwalnianym przez podwzgórze i którego funkcją jest pobudzenie przysadki mózgowej do produkcji LH i FSH;
- Zespół Kallmanna, który jest genetyczną i dziedziczną chorobą charakteryzującą się brakiem wytwarzania GnRH, co prowadzi do hipogonadyzmu hipogonadotropowego;
- Hiperprolaktynemia, czyli wzrost produkcji hormonu prolaktyny.
Spadek LH może prowadzić do zmniejszenia produkcji nasienia przez mężczyzn, aw przypadku braku miesiączki u kobiet do sytuacji zwanej brakiem miesiączki, dlatego należy skonsultować się z lekarzem, aby wskazać jak najlepsze leczenie, co zwykle wykonuje się przy zastosowaniu suplementacji hormonalnej. .
Wysoki hormon luteinizujący
Wzrost stężenia LH może wskazywać na:
- Guz przysadki, ze wzrostem GnRH i w konsekwencji wydzielaniem LH;
- Wczesne dojrzewanie;
- Niewydolność jąder;
- Wczesna menopauza;
- Zespół policystycznych jajników.
Ponadto poziom hormonu LH może być podwyższony w czasie ciąży, ponieważ hormon hCG może naśladować LH i może wydawać się podwyższony na egzaminach.
