Ciężkie choroby serca pojawiają się, gdy serce zaczyna tracić zdolność funkcjonalną z powodu jakiejś choroby lub wady wrodzonej. Ciężkie choroby serca można podzielić na:
- Ciężka przewlekła choroba serca , która charakteryzuje się postępującą utratą czynności serca;
- Ciężka ostra choroba serca , która szybko ewoluuje, prowadząc do nagłego pogorszenia czynności serca;
- Ciężka terminalna choroba serca , w której serce nie jest w stanie prawidłowo wykonywać swoich funkcji, skracając oczekiwaną długość życia. Zwykle osoby z ciężką terminalną chorobą serca nie reagują na leczenie lekami i nie są kandydatami do zabiegu operacyjnego w celu skorygowania nieprawidłowości serca, w większości przypadków wykonywany jest przeszczep serca.
Ciężkie choroby serca mogą skutkować dużym kalectwem w życiu osobistym i zawodowym pacjenta, a także stresem fizycznym i emocjonalnym. Wrodzona choroba serca jest jednym z głównych rodzajów ciężkich chorób serca i charakteryzuje się wadą tworzenia się serca w brzuchu matki, co może prowadzić do upośledzenia czynności serca. Dowiedz się więcej o wrodzonych wadach serca.
Ponadto zastoinowa niewydolność serca, wysokie ciśnienie krwi, niewydolność wieńcowa serca i złożone zaburzenia rytmu serca to choroby, które mogą wiązać się z ciężką chorobą serca lub nawet pogorszyć stan, co może prowadzić na przykład do ciężkiej terminalnej choroby serca.
Główne objawy
Objawy związane z ciężką chorobą serca zależą od stopnia niesprawności serca, którym może być:
- Trudności w oddychaniu;
- Bóle w klatce piersiowej;
- Omdlenie, dezorientacja lub częsta senność;
- Zmęczenie po niewielkich wysiłkach;
- Palpitacje serca;
- Trudności ze snem w pozycji leżącej;
- Kaszel nocny;
- Obrzęk kończyn dolnych.
Ciężkie choroby serca mogą również powodować duże ograniczenia fizyczne w rozwoju ich codziennych funkcji i pracy, w zależności od rodzaju i ciężkości choroby, z którą się wiąże. Dlatego rząd przyznaje świadczenia osobom ze zdiagnozowaną ciężką chorobą serca, ponieważ może to być choroba ograniczająca. Dla celów emerytalnych za ciężką chorobę serca uważa się przypadki, w których czynność serca oceniana przez echokardiografię przezklatkową jest poniżej 40%.
Rozpoznanie ciężkiej kardiopatii jest stawiane przez kardiologa na podstawie oceny wywiadu klinicznego pacjenta, oprócz badań, takich jak np. Elektrokardiogram i echokardiografia w spoczynku i ruchu, próba wysiłkowa, prześwietlenie klatki piersiowej i angiografia.
Jak przebiega leczenie
Leczenie ciężkiej choroby serca zależy od przyczyny i jest określane przez kardiologa i można je przeprowadzić poprzez:
- Stosowanie leków, najczęściej dożylnych;
- Umieszczenie balonu wewnątrzaortalnego;
- Operacja korygująca wady serca.
W najcięższych przypadkach można zalecić przeszczep serca, co jest bardziej wskazane w przypadku osób z ciężkimi terminalnymi chorobami serca, u których z powodu utraty czynności serca wydłuża się oczekiwana długość życia. Dowiedz się, jak wykonuje się przeszczep serca i jak następuje powrót do zdrowia.
