Leczenie róży można przeprowadzić za pomocą antybiotyków w postaci tabletek, syropów lub zastrzyków przepisanych przez lekarza, przez około 10 do 14 dni, jako uzupełnienie pielęgnacji, takiej jak odpoczynek i uniesienie chorej kończyny w celu opróżnienia okolicy.
Gdy różyczka nie jest ciężka, leczenie można przeprowadzić w domu, ale zdarzają się sytuacje, w których konieczna jest hospitalizacja z zastosowaniem antybiotyków bezpośrednio do żyły, jak w przypadku bardzo dużych zmian lub dotykających wrażliwe obszary, np. Twarz, na przykład.
Róża to infekcja skóry powodująca zaczerwienienie, stan zapalny i bolesne zmiany, na których mogą powstawać pęcherze i fioletowe obszary, najczęściej wywoływane przez bakterię Streptcoccus pyogenes . Róża, mimo że występuje częściej u osób powyżej 50 roku życia i otyłych, może dotknąć każdego, zwłaszcza gdy występuje przewlekły obrzęk lub obecność ran skóry. Dowiedz się więcej o tym, co to powoduje i jak rozpoznać różę.
Antybiotyki dla różycy
Leczenie róży trwa około 10 do 14 dni, a antybiotyki, które może przepisać lekarz to:
- Penicyliny;
- Amoksycylina;
- Cefazolina;
- Cefaleksyna;
- Ceftriakson;
- Oksacylina.
Dla osób uczulonych na penicylinę lekarz może wskazać inne opcje, takie jak erytromycyna, klarytromycyna lub klindamycyna.
Bardzo ważne jest ścisłe przestrzeganie leczenia, aby uniknąć pojawienia się powikłań, takich jak przewlekły obrzęk limfatyczny czy nawracająca róża.
Maść na różę
W przypadku różycy pęcherzowej, w której tworzy się wilgotna zmiana, z pęcherzykami i przezroczystą zawartością, można zastosować miejscowe leczenie przeciwbakteryjne, takie jak 2% kwas fusydowy lub 1% sulfadiazyna argonu.
Kiedy konieczne jest pozostanie w szpitalu
Zdarzają się sytuacje, które mogą stać się poważniejsze i stanowić zagrożenie dla zdrowia chorego, dlatego w takich przypadkach zaleca się hospitalizację pacjenta z zastosowaniem antybiotyków dożylnych i dokładniejsze monitorowanie. Sytuacje wskazujące na hospitalizację to:
- Seniorzy;
- Obecność poważnych urazów z pęcherzami, obszarami martwicy, krwawienia lub utraty czucia;
- Obecność oznak i objawów wskazujących na ciężkość choroby, takich jak spadek ciśnienia krwi, dezorientacja psychiczna, pobudzenie lub zmniejszenie ilości moczu;
- Obecność innych poważnych chorób, takich jak na przykład niewydolność serca, upośledzona odporność, niewyrównana cukrzyca, niewydolność wątroby lub zaawansowane choroby płuc.
W takich przypadkach wskazane są antybiotyki, które można podawać dożylnie, aw niektórych przypadkach z większą mocą, takie jak na przykład Cefazolin, Teicoplanina lub Vancomicina, które są wskazane przez lekarza w zależności od potrzeb każdego pacjenta.
Opcje leczenia domowego
Podczas leczenia róży niektóre postawy, które mogą pomóc w wyzdrowieniu, obejmują pozostawanie z uniesioną kończyną, co ułatwia powrót żylny i zmniejsza obrzęk.
Zaleca się również, aby podczas rekonwalescencji pozostawać w spoczynku, dobrze nawodnić i utrzymywać brzegi zmiany w czystości i suchości. W okolicy należy unikać domowych maści lub innych środków niewskazanych przez lekarza, gdyż mogą one utrudniać leczenie, a nawet zaostrzać uraz.
Jak zapobiegać różycy
Aby zapobiec różycy, konieczne jest zmniejszenie lub leczenie stanów zwiększających ryzyko, takich jak utrata masy ciała w przypadku otyłości oraz leczenie chorób powodujących przewlekły obrzęk kończyn, takich jak niewydolność serca lub niewydolność żylna. Jeśli pojawią się rany skóry, utrzymuj je w czystości i suchości, aby uniknąć zakażenia bakteriami.
W przypadku osób, u których różyczka pojawia się wielokrotnie, lekarz może zalecić stosowanie antybiotyków w celu zapobiegania nowym infekcjom, na przykład penicyliny lub erytromycyny.
