Polineuropatia obwodowa pojawia się, gdy dochodzi do poważnych uszkodzeń różnych nerwów obwodowych, które przenoszą informacje z mózgu i rdzenia kręgowego do reszty ciała, powodując takie objawy, jak osłabienie, mrowienie i uporczywy ból.
Chociaż choroba ta najczęściej dotyka stopy i dłonie, może dotyczyć całego organizmu i zwykle występuje jako powikłanie cukrzycy, np. Narażenia na substancje toksyczne lub infekcje.
W większości przypadków objawy ustępują wraz z leczeniem choroby powodującej uszkodzenie nerwów, ale w innych sytuacjach może być konieczne ciągłe stosowanie leków w celu opanowania objawów i poprawy jakości życia.
Główne objawy
Objawy polineuropatii obwodowej różnią się w zależności od dotkniętych miejsc, jednak do najczęstszych należą:
- Przeszywający ból lub uporczywe pieczenie;
- Stałe mrowienie, które staje się bardziej intensywne;
- Trudności w poruszaniu rękami i nogami;
- Częste upadki;
- Nadwrażliwość dłoni lub stóp.
W miarę postępu choroby mogą zostać zaatakowane inne ważniejsze nerwy, takie jak nerwy oddechowe lub pęcherza, powodując inne objawy, takie jak na przykład trudności w oddychaniu lub utrzymaniu moczu.
Objawy te mogą pojawiać się i rozwijać przez kilka miesięcy lub lat, dlatego często pozostają niezauważone, aż do pojawienia się poważniejszych problemów.
Co powoduje polineuropatię
Polineuropatia jest zwykle spowodowana postępującym uszkodzeniem nerwów wynikającym z chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca, lub chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów lub zespół Sjogrena. Jednak infekcje, ekspozycja na substancje toksyczne, a nawet ciężkie uderzenia mogą również powodować problemy z nerwami i powodować polineuropatię.
W rzadszych przypadkach polineuropatia może nawet pojawić się bez wyraźnej przyczyny i jest tam znana jako idiopatyczna polineuropatia obwodowa.
Jak przebiega leczenie
Gdy polineuropatia pojawia się jako powikłanie innej choroby, leczenie należy rozpocząć od opanowania tej choroby. Dlatego np. W przypadku cukrzycy ważne jest, aby uważać na jedzenie lub zacząć stosować insulinę, ponieważ jeśli przyczyną jest choroba autoimmunologiczna, można zalecić rozpoczęcie stosowania leków obniżających odporność.
Jeśli objawy pojawiają się bez wyraźnej przyczyny lub z powodu innego problemu, którego nie można leczyć, lekarz może przepisać pewne środki łagodzące objawy, takie jak:
- Leki przeciwzapalne : takie jak ibuprofen lub nimesulid;
- Leki przeciwdepresyjne : takie jak amitryptylina, duloksetyna lub werflaxacyna;
- Leki przeciwdrgawkowe : takie jak gabapentyna, pregabalina lub topiramat.
Jednak w najcięższych przypadkach konieczne może być również stosowanie leków pochodzących z opioidów, takich jak tramadol czy morfina, które mają silniejsze działanie, ale które wywołują uzależnienie, są stosowane tylko w przypadkach, gdy nie można opanować bólu. z innymi środkami.
Dodatkowo może być również wskazane wykonanie terapii uzupełniającej, z akupunkturą lub fitoterapią, np. W celu zmniejszenia dawek leków.
