Schizofrenia to choroba psychiatryczna charakteryzująca się zmianami w funkcjonowaniu umysłu, które powodują zaburzenia myślenia i emocji, zmiany w zachowaniu, a także utratę poczucia rzeczywistości i krytycznej oceny.
Pomimo tego, że schizofrenia występuje częściej w wieku od 15 do 35 lat, może pojawić się w każdym wieku i zwykle objawia się różnymi typami, takimi jak paranoja, katatonika, hebefrenia lub niezróżnicowana, na przykład z objawami obejmującymi halucynacje, złudzenia, zachowanie aspołeczne, utrata motywacji lub zmiany w pamięci.
Schizofrenia dotyka około 1% populacji i chociaż nie ma lekarstwa, można ją dobrze kontrolować lekami przeciwpsychotycznymi, takimi jak na przykład risperidon, kwetiapina czy klozapina, prowadzonymi przez psychiatrę, oprócz innych terapii, takich jak psychoterapia i terapia zajęciowa, jako sposób na pomoc pacjentowi w rehabilitacji i ponownej integracji z rodziną i społeczeństwem.
Główne objawy
Istnieje kilka objawów, które występują u osoby ze schizofrenią, które mogą się różnić w zależności od każdej osoby i rodzaju rozwiniętej schizofrenii i obejmują objawy zwane dodatnimi (które zaczynają się pojawiać), negatywnymi (które były normalne, ale przestają się dziać) ) lub poznawcze (trudności w przetwarzaniu informacji).
Najważniejsze z nich to:
- Urojenia , które pojawiają się, gdy dana osoba mocno wierzy w coś, co nie jest rzeczywiste, takie jak na przykład ściganie, zdrada lub posiadanie supermocy. Lepiej zrozum, czym jest delirium, jakie są jego rodzaje i jakie są przyczyny;
- Halucynacje to żywe i wyraźne postrzeganie rzeczy, które nie istnieją, takie jak słyszenie głosów lub widzenie wizji;
- Zdezorganizowane myślenie , w którym osoba mówi niepowiązane i bezsensowne rzeczy;
- Nieprawidłowości w sposobie poruszania się , z nieskoordynowanymi i mimowolnymi ruchami, oprócz katatonizmu, charakteryzujące się na przykład brakiem ruchu, występowaniem powtarzających się ruchów, spojrzeniem, grymasami, echem mowy lub wyciszeniem;
- Zmiany behawioralne z zaostrzeniami psychotycznymi, agresją, pobudzeniem i ryzykiem samobójstwa;
- Objawy negatywne , takie jak utrata woli lub inicjatywy, brak ekspresji emocjonalnej, izolacja społeczna, brak dbania o siebie;
- Brak uwagi i koncentracji ;
- Zmiany w pamięci i trudności w uczeniu się.
Schizofrenia może pojawić się nagle, w ciągu kilku dni lub stopniowo, ze zmianami, które pojawiają się stopniowo przez miesiące lub lata. Zwykle początkowe objawy są zauważane przez członków rodziny lub bliskich przyjaciół, którzy zauważają, że osoba jest bardziej podejrzliwa, zagubiona, zdezorganizowana lub odległa.
Aby potwierdzić schizofrenię, psychiatra oceni zestaw objawów przedmiotowych i podmiotowych prezentowanych przez daną osobę i, jeśli to konieczne, zleci badania, takie jak tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny czaszki, aby wykluczyć inne choroby, które mogą powodować objawy psychiatryczne, na przykład guz mózgu lub demencję. przykład.
Jakie są rodzaje
Klasycznie schizofrenię można podzielić na różne typy, w zależności od głównych objawów danej osoby. Jednak zgodnie z DSM V, który klasyfikuje różne zaburzenia psychiczne, nie bierze się już pod uwagę istnienia kilku podtypów, ponieważ według kilku badań nie ma różnic w ewolucji i leczeniu każdego podtypu.
Jednak klasyczna klasyfikacja obejmuje obecność tych typów:
1. Schizofrenia paranoidalna
Jest to najczęstszy typ, w którym przeważają urojenia i omamy, zwłaszcza słyszenie głosów, a także zmiany w zachowaniu, takie jak pobudzenie, niepokój. Dowiedz się więcej o schizofrenii paranoidalnej.
2. Schizofrenia katatoniczna
Charakteryzuje się występowaniem katatonizmu, w którym osoba nie reaguje prawidłowo na otoczenie, powolnymi ruchami lub paraliżem ciała, w którym można pozostawać w tej samej pozycji godzinami lub dniami, spowolnieniem lub brakiem mówienia, powtarzaniem słów lub frazy, które ktoś właśnie powiedział, a także powtarzanie dziwnych ruchów, robienia min lub gapienia się.
Jest to rzadziej spotykany i trudniejszy do leczenia typ schizofrenii, z ryzykiem powikłań, takich jak np. Niedożywienie lub samookaleczenie.
3. Schizofrenia hemefreniczna lub zdezorganizowana
Dominuje zdezorganizowane myślenie, z wypowiedziami bezsensownymi i wyrwanymi z kontekstu, oprócz obecności objawów negatywnych, takich jak brak zainteresowania, izolacja społeczna i utrata zdolności do wykonywania codziennych czynności.
4. Niezróżnicowana schizofrenia
Powstaje, gdy pojawiają się objawy schizofrenii, jednak osoba nie pasuje do wymienionych typów.
5. Szczątkowa schizofrenia
Jest to przewlekła postać choroby. Dzieje się tak, gdy kryteria schizofrenii występowały w przeszłości, ale obecnie nie są aktywne, jednak nadal utrzymują się objawy negatywne, takie jak powolność, izolacja społeczna, brak inicjatywy lub uczucia, obniżony wyraz twarzy lub brak dbania o siebie.
Co powoduje schizofrenię
Dokładna przyczyna przyczyny schizofrenii jest wciąż nieznana, jednak wiadomo, że na jej rozwój wpływa zarówno genetyka, ponieważ w tej samej rodzinie istnieje większe ryzyko, jak czynniki środowiskowe, do których może należeć używanie narkotyków. takie jak marihuana, infekcje wirusowe, rodzice w podeszłym wieku w czasie ciąży, niedożywienie w czasie ciąży, powikłania porodowe, negatywne doświadczenia psychiczne lub znęcanie się fizyczne lub seksualne.
Jak przebiega leczenie
Leczenie schizofrenii prowadzi psychiatra, stosując na przykład leki przeciwpsychotyczne, takie jak risperidon, kwetiapina, olanzapina lub klozapina, które pomagają kontrolować głównie objawy pozytywne, takie jak omamy, urojenia lub zmiany w zachowaniu.
Inne leki przeciwlękowe, takie jak diazepam lub stabilizatory nastroju, takie jak karbamazepina, mogą być stosowane w celu złagodzenia objawów w przypadku pobudzenia lub niepokoju, oprócz leków przeciwdepresyjnych, takich jak sertralina, mogą być wskazane w przypadku depresji.
Ponadto psychoterapia i terapia zajęciowa są niezbędne, aby przyczynić się do lepszej rehabilitacji i reintegracji pacjenta w życiu społecznym. Orientacja na rodzinę oraz monitorowanie przez zespoły wsparcia społecznego i środowiskowego są również ważnymi środkami poprawy skuteczności leczenia.
Schizofrenia dziecięca
Schizofrenia dziecięca nazywana jest wczesną schizofrenią, ponieważ nie występuje u dzieci. U dorosłych objawia się takimi samymi objawami i typami, jak schizofrenia, jednak zwykle ma bardziej stopniowy początek, często trudny do zdefiniowania, kiedy pojawił się po raz pierwszy.
Zmiany w myśleniu są bardziej powszechne, ze zdezorganizowanymi pomysłami, urojeniami, halucynacjami i trudnymi kontaktami społecznymi. Leczenie przeprowadza się z psychiatrą dziecięcym, stosując na przykład leki takie jak haloperidol, risperidon lub olanzapina, a także psychoterapia, terapia zajęciowa i poradnictwo rodzinne.
