Szczepionki zalecane w harmonogramie szczepień osób starszych

Szczepienie osób starszych jest bardzo ważne dla zapewnienia odporności niezbędnej do zwalczania i zapobiegania infekcjom, dlatego ważne jest, aby osoby powyżej 60. roku życia zwracały uwagę na harmonogram szczepień i kampanie szczepień, zwłaszcza przeciwko grypie, która polecany jest dla osób powyżej 55 roku życia i zdarza się corocznie.

Szczepionki zalecane w kalendarzu szczepień osób starszych, ustalonym przez Brazylijskie Towarzystwo Szczepień we współpracy z Brazylijskim Towarzystwem Geriatrii i Gerontologii, to 8: przeciwko grypie, pneumokokowemu zapaleniu płuc, tężcowi, błonicy, zapaleniu wątroby, żółtej febrze, potrójnemu wirusowi, półpasiecowi i meningokokowe zapalenie opon mózgowych. Niektóre z tych szczepionek Ministerstwo Zdrowia udostępnia bezpłatnie za pośrednictwem SUS, a niektóre można kupić tylko w prywatnych klinikach, na przykład przeciwko półpaścowi, meningokokom i wirusowemu zapaleniu wątroby typu A.

Szczepionki zalecane w harmonogramie szczepień osób starszych

Harmonogram szczepień dla osób starszych jest zgodny z zaleceniami Brazylijskiego Towarzystwa Szczepień we współpracy z Brazylijskim Towarzystwem Geriatrii i Gerontologii i obejmuje:

1. Szczepionka przeciw grypie

Grypa to infekcja dróg oddechowych wywoływana przez różne serotypy wirusa grypy, która zapobiega grypie. Ponadto, podobnie jak w niektórych przypadkach ze względu na osłabienie układu odpornościowego i zmiany w wydolności oddechowej, które są częste u osób z wiekiem, wirusy odpowiedzialne za grypę mogą sprzyjać rozwojowi powikłań, takich jak zapalenie płuc, a tym samym szczepionka przeciw grypie jest również w stanie zapobiec temu powikłaniu.

Szczepionka przeciw grypie składa się z fragmentów nieaktywnych wirusów, dzięki czemu nie ma ryzyka wywołania zakażenia u osoby po szczepieniu, a jedynie stymuluje odpowiedź układu odpornościowego i jest zalecana dla osób powyżej 55 roku życia.

  • Kiedy przyjmować: 1 raz w roku, najlepiej przed początkiem jesieni, kiedy wirusy zaczynają krążyć częściej i jest większa szansa na zarażenie się grypą, ponieważ ludzie zwykle przebywają dłużej w pomieszczeniach i mają niewielką cyrkulację powietrze, które sprzyja krążeniu wirusa.
  • Kto nie powinien tego przyjmować : osoby z historią reakcji anafilaktycznej lub ciężką alergią na jaja kurze i ich pochodne lub jakikolwiek inny składnik szczepionki. Szczepionkę należy odroczyć u osób z zakażeniem gorączką o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego lub zmianami krzepnięcia krwi, jeśli jest wykonywana domięśniowo.

Szczepionka przeciw grypie jest oferowana bezpłatnie przez SUS w ośrodkach zdrowia i ważne jest, aby szczepionka była przyjmowana corocznie, aby zagwarantować jej działanie ochronne, ponieważ wirus grypy jest zdolny do mutacji, a tym samym może uodpornić się na poprzednią szczepionkę. Dlatego ważne jest, aby osoby starsze otrzymywały szczepionkę co roku w trakcie rządowej kampanii wyborczej, aby mieć pewność, że ich układ odpornościowy skutecznie walczy z wirusem grypy. Dowiedz się więcej o szczepionce przeciw grypie.

2. Szczepionka przeciw pneumokokom

Szczepionka przeciwko pneumokokom zapobiega infekcjom wywołanym przez bakterię Streptococcus pneumoniae , głównie zapaleniu płuc i bakteryjnemu zapaleniu opon mózgowych, a także zapobiega rozprzestrzenianiu się tej bakterii w organizmie i powodowaniu uogólnionego zakażenia organizmu.

Istnieją 2 różne typy tej szczepionki dla osób starszych: 23-walentny polisacharyd (VPP23), który zawiera 23 typy pneumokoków, oraz 13-walentny koniugat (VPC13), który zawiera 13 typów.

  • Kiedy przyjmować: zwykle rozpoczyna się 3-dawkowy schemat, zaczynając od VPC13, a po sześciu do dwunastu miesiącach podaje się VPP23, a po 5 latach podaje się kolejną dawkę przypominającą VPP23. Jeśli osoba w podeszłym wieku otrzymała już pierwszą dawkę VPP23, VPC13 należy zastosować po 1 roku i zaplanować dawkę przypominającą VPP23 po 5 latach od podania pierwszej dawki.
  • Kto nie powinien jej przyjmować : osoby, u których wystąpiła reakcja anafilaktyczna na poprzednią dawkę szczepionki lub którykolwiek z jej składników. Ponadto szczepionkę należy odroczyć w przypadku gorączki lub zmian w krzepliwości krwi, jeśli jest podawana domięśniowo.

Szczepionka ta jest udostępniana bezpłatnie przez SUS osobom starszym o podwyższonym ryzyku zakażenia, na przykład mieszkającym w środowiskowych domach opieki, a inne osoby mogą być szczepione w prywatnych klinikach.

Szczepionki zalecane w harmonogramie szczepień osób starszych

3. Szczepionka przeciw żółtej febrze

Ta szczepionka zapewnia ochronę przed infekcją żółtą febrą, niebezpieczną infekcją wirusową przenoszoną przez komary i może być podawana bezpłatnie w punktach zdrowia SUS. Szczepionka ta jest zalecana dla mieszkańców obszarów endemicznych, osób podróżujących do obszarów dotkniętych chorobą lub tam, gdzie istnieje międzynarodowy wymóg, na obszarze uważanym za zagrożony.

  • Kiedy przyjmować: Obecnie Ministerstwo Zdrowia zaleca tylko 1 dawkę na całe życie od 9 miesiąca życia, jednak osoby, które nigdy nie otrzymały szczepionki, powinny ją przyjąć, jeśli mieszkają lub podróżują do rejonów wysokiego ryzyka, do których należą: obszary wiejskie na północy i środkowym zachodzie kraju lub w krajach, w których występują przypadki żółtej febry, na przykład w krajach afrykańskich i Australii.
  • Kto nie powinien tego przyjmować : osoby starsze z historią reakcji alergicznych po spożyciu jaj kurzych lub składników szczepionek, chorób obniżających odporność, takich jak nowotwory, cukrzyca, AIDS lub stosowanie leków immunosupresyjnych, na przykład chemioterapia lub radioterapia oraz przypadki ostrej choroby przebiegającej z gorączką.

Szczepionkę przeciw żółtej febrze należy podawać tylko w przypadku największej potrzeby, unikając jej stosowania u słabych osób starszych i osób z obniżoną odpornością. Dzieje się tak, ponieważ szczepionka jest zrobiona z próbek żywych atenuowanych wirusów i istnieje rzadkie ryzyko wystąpienia poważnej reakcji o obrazie podobnym do żółtej febry, zwanej „wceralizacją wirusa”.

4. Szczepionka przeciwko meningokokom

Ta szczepionka zapewnia ochronę przed bakterią Neisseria meningitidis , znaną również jako Meningococcus, która może rozprzestrzeniać się w krwiobiegu i powodować poważne infekcje, takie jak zapalenie opon mózgowych i meningokokemia, kiedy bakteria odpowiedzialna za zapalenie opon mózgowych dociera do krwiobiegu i powoduje uogólniona infekcja.

Ponieważ wciąż nie ma wielu badań naukowych przeprowadzonych z tą szczepionką u osób starszych, zwykle jest ona zalecana w niektórych przypadkach podwyższonego ryzyka, na przykład w sytuacjach epidemii choroby lub wyjazdów do obszarów ryzyka.

  • Kiedy stosować:  w przypadku epidemii należy podać jedną dawkę.
  • Kto nie powinien tego przyjmować : osoby uczulone na którykolwiek składnik szczepionki. Odroczenie w przypadku choroby przebiegającej z gorączką lub chorób powodujących zaburzenia krzepnięcia.

Szczepionka przeciwko meningokokom jest dostępna tylko w prywatnych klinikach szczepień.

5. Szczepionka przeciwko półpaścowi

Półpasiec jest chorobą wywołaną reaktywacją wirusa ospy wietrznej, który może pozostawać na nerwach organizmu przez kilka lat i powoduje pojawienie się na skórze małych, czerwonych i bardzo bolesnych pęcherzy. Ta infekcja występuje częściej u osób starszych i osób z osłabioną odpornością, a ponieważ może być bardzo nieprzyjemna i pozostawiać bolesne następstwa na skórze, które mogą utrzymywać się latami, wiele osób starszych zdecydowało się na profilaktykę.

  • Kiedy stosować : Jedna dawka jest zalecana dla wszystkich osób powyżej 60. roku życia. W przypadku osób, które już przeszły półpasiec, należy odczekać co najmniej sześć miesięcy do 1 roku na zastosowanie szczepionki.
  • Kto nie powinien go przyjmować : osoby z alergią na składniki szczepionki lub osoby z obniżoną odpornością z powodu chorób lub stosowania leków, np. Osoby chore na AIDS, raka, stosujące ogólnoustrojowe kortykosteroidy lub chemioterapię.

Szczepionkę na półpaśca można podawać w prywatnych klinikach szczepień. Dowiedz się więcej o tym, co to jest i jak leczyć półpasiec.

Szczepionki zalecane w harmonogramie szczepień osób starszych

6. Szczepionka przeciw tężcowi i błonicy

Podwójna szczepionka wirusowa, czyli dT, zapewnia ochronę przed infekcjami wywołanymi przez tężec, który jest poważną chorobą zakaźną, która może prowadzić do śmierci, oraz błonicą, która jest bardzo zaraźliwą chorobą zakaźną.

  • Kiedy przyjmować: co 10 lat, jako zabezpieczenie dla osób, które zostały prawidłowo zaszczepione w dzieciństwie. W przypadku osób starszych, które nie zostały zaszczepione lub które nie mają historii szczepień, konieczne jest wykonanie schematu 3-dawkowego w odstępie 2 miesięcy między każdym z nich, a następnie szczepienie przypominające co 10 lat.
  • Kiedy nie przyjmować : w przypadku reakcji anafilaktycznej przed podaniem szczepionki lub któregokolwiek z jej składników. Należy to odłożyć w przypadku chorób związanych z krzepnięciem krwi, jeśli wykonuje się je domięśniowo.

Szczepionka ta jest dostępna bezpłatnie w przychodniach, istnieje jednak również potrójna szczepionka bakteryjna dla dorosłych, czyli dTpa, która oprócz tężca i błonicy chroni przed krztuścem, oprócz osobnej szczepionki przeciw tężcowi, które są dostępne w prywatnych klinikach. immunizacja.

7. Potrójna szczepionka wirusowa

Jest to szczepionka przeciwko wirusom odry, świnki i różyczki, która jest niezbędna w przypadkach zwiększonego ryzyka infekcji, takich jak ogniska choroby, wyjazdy w niebezpieczne miejsca, osoby, które nigdy nie były zarażone lub które nie otrzymały 2 dawek szczepionka przez całe życie.

  • Kiedy stosować : przez całe życie wymagane są tylko 2 dawki w odstępie co najmniej 1 miesiąca.
  • Kto nie powinien tego przyjmować : osoby z poważnie obniżoną odpornością lub które miały reakcję anafilaktyczną po zjedzeniu jajka.

Osoby starsze nie mogą z niego korzystać bezpłatnie, z wyjątkiem okresów kampanii i konieczne jest udanie się do prywatnej kliniki szczepień.

8. Szczepionka przeciw zapaleniu wątroby

Ochronę przed wirusowym zapaleniem wątroby typu A i B można uzyskać poprzez oddzielne lub skojarzone szczepionki, dla osób, które nie mają odporności na te choroby, które nigdy nie były szczepione lub nie mają kartotek szczepień.

  • Kiedy stosować : szczepionkę przeciw wzw B lub skojarzoną szczepionkę A i B podaje się w 3 dawkach, w schemacie 0 - 1 - 6 miesięcy. Samą szczepionkę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A można przyjąć po ocenie serologicznej wskazującej na brak odporności na tę infekcję lub w sytuacjach narażenia lub ognisk, w schemacie dwudawkowym, w odstępie 6 miesięcy.
  • Kto nie powinien tego brać : osoby z reakcją anafilaktyczną na składniki szczepionki. Należy go odroczyć w przypadku ostrej choroby przebiegającej z gorączką lub zmian krzepnięcia, jeśli jest stosowany domięśniowo.

Szczepionka przeciw WZW B może być wykonana bezpłatnie przez SUS, jednak szczepienie przeciwko WZW typu A jest dostępne tylko w prywatnych klinikach szczepień.