Staphylococcus aureus i S. aureus, jest gram-dodatnich normalnie obecny na skórę i błony śluzowe ludzi, zwłaszcza usta i nos, bez powodowania uszkodzenia ciała. Jednak gdy układ odpornościowy jest osłabiony lub gdy pojawia się rana, bakteria ta może się namnażać i przedostać do krwiobiegu, powodując sepsę, która odpowiada uogólnionej infekcji, która może prowadzić do śmierci.
Ten gatunek gronkowca jest również bardzo powszechny w środowiskach szpitalnych, dlatego ważne jest, aby unikać kontaktu z krytycznymi pacjentami w szpitalu i utrzymywać ręce w czystości, aby uniknąć kontaktu z tą bakterią, ponieważ Staphylococcus aureus obecny w szpitalach na ogół wykazuje oporność na kilka antybiotyki, co utrudnia leczenie.
Zakażenie S. aureus może obejmować od prostszej infekcji, takiej jak na przykład zapalenie mieszków włosowych, do zapalenia wsierdzia, które jest poważniejszym zakażeniem charakteryzującym się obecnością bakterii w sercu. W związku z tym objawy mogą obejmować zaczerwienienie skóry, ból mięśni i krwawienie.
Główne objawy
Objawy zakażenia S. aureus zależą od postaci zakażenia, umiejscowienia bakterii oraz stanu pacjenta, którymi mogą być:
- Ból, zaczerwienienie i obrzęk skóry, gdy bakterie namnażają się na skórze, prowadząc do powstania ropni i pęcherzy;
- Wysoka gorączka, bóle mięśni, duszność i silny ból głowy, gdy bakterie przedostają się do krwiobiegu, zwykle z powodu niektórych zmian skórnych lub urazów i mogą rozprzestrzeniać się na kilka narządów;
- Nudności, bóle brzucha, biegunka i wymioty, które mogą wystąpić, gdy bakterie dostaną się do organizmu wraz ze skażoną żywnością.
Ponieważ występuje naturalnie w organizmie, zwłaszcza w ustach i nosie, bakteria ta może być przenoszona poprzez bezpośredni kontakt, kropelki obecne w powietrzu poprzez kaszel i kichanie oraz przez skażone przedmioty lub żywność.
Ponadto bakterie mogą przedostać się do krwiobiegu przez urazy lub igły, co jest najczęstszą formą infekcji u osób używających narkotyków iniekcyjnie lub diabetyków stosujących insulinę.
W zależności od nasilenia objawów infekcji może być konieczna hospitalizacja osoby, a czasem w izolacji do czasu wyleczenia infekcji.
Choroby wywoływane przez Staphylococcus aureus
Staphylococcus aureus może spowodować niewielkie i proste do leczenia infekcji lub bardziej poważne infekcje, najważniejsze z nich to:
- Zapalenie mieszków włosowych, które charakteryzuje się obecnością małych pęcherzyków z ropą i zaczerwienieniem na skórze, spowodowanych rozmnażaniem się bakterii w okolicy;
- Zakaźne zapalenie tkanki łącznej, w którym S. aureus jest w stanie wniknąć w najgłębszą warstwę skóry, powodując ból, obrzęk i intensywne zaczerwienienie skóry;
- Posocznica, czyli wstrząs septyczny, odpowiada uogólnionej infekcji charakteryzującej się obecnością bakterii we krwi, która może dotrzeć do kilku narządów. Zrozum, czym jest szok septyczny;
- Zapalenie wsierdzia, które jest chorobą atakującą zastawki serca z powodu obecności bakterii w sercu. Dowiedz się więcej o bakteryjnym zapaleniu wsierdzia;
- Zapalenie kości i szpiku, które jest zakażeniem kości wywołanym przez bakterie i które może się zdarzyć w wyniku bezpośredniego zakażenia kości, na przykład poprzez głębokie cięcie, złamanie lub wszczepienie protezy;
- Zapalenie płuc, które jest chorobą układu oddechowego, która prowadzi do trudności w oddychaniu i może być spowodowane zajęciem płuc przez bakterie;
- Zespół wstrząsu toksycznego lub zespół oparzonej skóry, który jest chorobą skóry spowodowaną wytwarzaniem toksyn przez Staphylococcus aureus, powodującym łuszczenie się skóry;
Osoby, które mają upośledzony układ odpornościowy z powodu raka, chorób autoimmunologicznych lub zakaźnych, doznały oparzeń lub ran lub przeszły zabiegi chirurgiczne, są bardziej narażone na infekcje Staphylococcus aureus .
Z tego powodu ważne jest, aby dobrze myć ręce i podejmować odpowiednie środki ostrożności w środowisku szpitalnym, aby uniknąć infekcji tą bakterią, a także spożywać pokarmy wzmacniające układ odpornościowy. Zrozum, jak ważne jest mycie rąk w zapobieganiu chorobom.
Jak postawiono diagnozę
Rozpoznanie stawia się na podstawie izolacji bakterii, która jest wykonywana w laboratorium mikrobiologicznym z próbki biologicznej, na którą zleci lekarz na podstawie objawów pacjenta, którymi mogą być mocz, krew, ślina lub wydzielina z rany.
Po wyizolowaniu bakterii wykonywany jest antybiogram w celu sprawdzenia profilu wrażliwości mikroorganizmu i określenia najlepszego antybiotyku do leczenia infekcji. Dowiedz się, czym jest antybiogram i jak zrozumieć wynik.
Leczenie S. aureus
Leczenie S. aureus jest zwykle określane przez lekarza w zależności od rodzaju zakażenia i objawów pacjenta. Ponadto należy rozważyć, czy istnieją inne infekcje towarzyszące, po ocenie lekarza, które zakażenie stanowi największe zagrożenie dla pacjenta, a które należy szybciej leczyć.
Na podstawie wyniku antybiogramu lekarz może wskazać, który antybiotyk będzie miał największy wpływ na bakterie, a leczenie zwykle wykonuje się metycyliną lub oksacyliną przez 7 do 10 dni.
Staphylococcus aureus oporny na metycylinę
Staphylococcus aureus oporny na metycylinę, znany również jako MRSA, jest bardzo powszechna, zwłaszcza w szpitalach, dzięki czemu jest to jedna z głównych bakterii odpowiedzialnych za infekcje szpitalne.
Metycylina jest antybiotykiem wytwarzanym w celu zwalczania bakterii wytwarzających beta-laktamazy, które są enzymami wytwarzanymi przez niektóre bakterie, w tym S. aureus , jako mechanizm obronny przeciwko pewnej klasie antybiotyków. Jednak niektóre szczepy Staphylococcus aureus , szczególnie te występujące w szpitalach, rozwinęły oporność na metycylinę, nie reagując na leczenie tym antybiotykiem.
Dlatego w leczeniu zakażeń wywołanych przez MRSA glikopeptydy, takie jak wankomycyna, teikoplanina lub linezolid, są zwykle stosowane przez 7 do 10 dni lub zgodnie z zaleceniami lekarza.
