Znieczulenie to strategia stosowana w celu zapobiegania bólowi lub jakimkolwiek wrażeniom podczas operacji lub bolesnego zabiegu poprzez podawanie leków przez żyłę lub przez inhalację. Znieczulenie jest zwykle wykonywane przy zabiegach bardziej inwazyjnych lub które mogą powodować dyskomfort lub ból u pacjenta, na przykład podczas operacji serca, porodu lub zabiegów stomatologicznych.
Istnieje kilka rodzajów znieczuleń, które w różny sposób wpływają na układ nerwowy poprzez blokowanie impulsów nerwowych, a ich wybór będzie zależał od rodzaju zabiegu i stanu zdrowia osoby. Ważne jest, aby lekarz został poinformowany o każdym typie choroby przewlekłej lub alergii, aby wskazać najlepszy rodzaj znieczulenia bez żadnego ryzyka. Zobacz jaka jest opieka przed zabiegiem.
1. Znieczulenie ogólne
Podczas znieczulenia ogólnego podaje się leki znieczulające głęboko uspokajające, dzięki czemu wykonywany zabieg, np. Operacja serca, płuc czy jamy brzusznej, nie powoduje bólu ani dyskomfortu.
Stosowane leki powodują utratę przytomności i niewrażliwość na ból, sprzyjają rozluźnieniu mięśni i powodują amnezję, dzięki czemu pacjent zapomina o wszystkim, co dzieje się podczas operacji.
Środek znieczulający można wstrzyknąć do żyły, wywołując natychmiastowy efekt, lub wdychać go przez maskę gazową, docierając do krwiobiegu przez płuca. Czas jego działania jest zmienny, określany przez anestezjologa, który decyduje o ilości podawanego leku znieczulającego. Dowiedz się więcej o znieczuleniu ogólnym.
Leki najczęściej stosowane w znieczuleniu ogólnym to: benzodiazepiny, narkotyki, środki uspokajające i nasenne, środki zwiotczające mięśnie i gazy chlorowcowane.
Jakie są zagrożenia
Chociaż znieczulenie jest bardzo bezpieczną procedurą, może wiązać się z pewnym ryzykiem w zależności od niektórych czynników, takich jak rodzaj operacji i stan zdrowia osoby. Najczęstsze działania niepożądane to nudności, wymioty, bóle głowy i alergie na leki znieczulające.
W cięższych przypadkach mogą wystąpić powikłania, takie jak duszność, zatrzymanie akcji serca lub nawet następstwa neurologiczne u osób o gorszym zdrowiu, na przykład z powodu niedożywienia, problemów z sercem, płucami lub nerkami.
Chociaż jest to bardzo rzadkie, znieczulenie może mieć częściowy efekt, taki jak wycofanie świadomości, ale pozwolenie osobie na poruszanie się lub niemożność poruszania się, ale odczuwanie wydarzeń wokół siebie.
2. Znieczulenie miejscowe
Znieczulenie miejscowe obejmuje bardzo określony obszar ciała, nie wpływa na świadomość i jest zwykle stosowane podczas drobnych zabiegów chirurgicznych, takich jak zabiegi dentystyczne, operacje oczu, nosa lub gardła, lub w połączeniu z innymi znieczuleniami, takimi jak znieczulenie miejscowe lub sedacyjne.
Ten rodzaj znieczulenia można podawać na dwa sposoby, poprzez nałożenie kremu znieczulającego lub sprayu na niewielki obszar skóry lub błony śluzowej lub wstrzyknięcie środka znieczulającego do znieczulanej tkanki. Lidokaina jest najczęściej stosowanym środkiem miejscowo znieczulającym.
Jakie są zagrożenia
Znieczulenie miejscowe, jeśli jest stosowane prawidłowo, jest bezpieczne i prawie nie wywołuje skutków ubocznych, jednak w dużych dawkach może mieć działanie toksyczne, wpływając na serce i oddychanie lub upośledzając funkcjonowanie mózgu, ponieważ wysokie dawki mogą dotrzeć do krwiobiegu.
3. Znieczulenie miejscowe
Znieczulenie miejscowe stosuje się, gdy konieczne jest znieczulenie tylko części ciała, na przykład ręki lub nogi, a istnieje kilka rodzajów znieczulenia regionalnego:
Znieczulenie podpajęczynówkowe
W znieczuleniu podpajęczynówkowym środek miejscowo znieczulający podaje się cienką igłą w płynie opływającym rdzeń kręgowy, zwanym płynie mózgowo-rdzeniowym. W tego rodzaju znieczuleniu środek znieczulający miesza się z płynem rdzeniowym i kontaktuje się z nerwami, co prowadzi do utraty czucia w kończynach dolnych i podbrzuszu.
Znieczulenie zewnątrzoponowe
Procedura ta, znana również jako znieczulenie zewnątrzoponowe, blokuje ból i odczucia tylko z jednego obszaru ciała, zwykle od pasa w dół.
W tego typu znieczuleniu środek miejscowo znieczulający podaje się przez cewnik, który umieszcza się w przestrzeni zewnątrzoponowej wokół kanału kręgowego, co prowadzi do utraty czucia w kończynach dolnych i brzuchu. Dowiedz się więcej o znieczuleniu zewnątrzoponowym i do czego służy.
Blokada nerwów obwodowych
W tym typie znieczulenia regionalnego środek miejscowo znieczulający podaje się wokół nerwów odpowiedzialnych za wrażliwość i ruch kończyny, w której ma być wykonywany zabieg, można też podawać różne leki blokujące nerwy.
Grupy nerwów, zwane splotem lub zwojami, które powodują ból w określonym narządzie lub okolicy ciała, są następnie blokowane, co prowadzi do znieczulenia takich obszarów ciała, jak m.in. twarz, nos, podniebienie, szyja, ramię, ramię.
Regionalne znieczulenie dożylne
Znieczulenie dożylne to zabieg polegający na umieszczeniu cewnika w żyle kończyny w celu podania środka miejscowego znieczulającego, umieszczając jednocześnie opaskę uciskową nad tym obszarem, tak aby znieczulenie pozostało na miejscu. Po zdjęciu opaski uciskowej przywraca się czułość.
Znieczulenie miejscowe jest zwykle stosowane podczas prostych zabiegów chirurgicznych, takich jak podczas normalnego porodu, w małych gabinetach, na przykład w gabinetach ginekologicznych lub estetycznych lub w ortopedii.
Dowiedz się, jak znieczulenie eliminuje bóle porodowe.
Jakie są zagrożenia
Chociaż rzadko, mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak nadmierne pocenie się, infekcja w miejscu wstrzyknięcia, toksyczność ogólnoustrojowa, problemy z sercem i płucami, dreszcze, gorączka, uszkodzenie nerwów, perforacja błony chroniącej rdzeń kręgowy, zwanej oponą twardą. powodować paraplegię.
Perforacja opony twardej może również wywołać ból głowy po znieczuleniu podpajęczynówkowym w ciągu pierwszych 24 godzin lub do 5 dni później. W takich przypadkach osoba czuje ból głowy podczas siedzenia lub stania, który ustępuje kilka minut po powrocie do łóżka, co może być związane z innymi objawami, takimi jak nudności, sztywność karku i osłabienie słuchu. W dużej części przypadków ból głowy ustępuje samoistnie w ciągu tygodnia, ale może być również konieczne rozpoczęcie określonego leczenia wskazanego przez anestezjologa.
4. Znieczulenie sedacyjne
Znieczulenie uspokajające jest podawane dożylnie i jest zwykle stosowane w połączeniu ze znieczuleniem miejscowym lub miejscowym w celu zwiększenia komfortu pacjenta.
Uspokojenie może być łagodne, kiedy osoba jest rozluźniona, ale przytomna, może odpowiadać na pytania lekarza, umiarkowane, kiedy osoba normalnie śpi podczas zabiegu, ale można ją łatwo obudzić, zadając pytanie lub głęboko, w której dana osoba śpi przez cały zabieg, nie pamiętając, co się stało od momentu podania znieczulenia. Niezależnie od tego, czy jest ono łagodne, umiarkowane czy głębokie, temu rodzajowi znieczulenia towarzyszy suplementacja tlenem.
Jakie są zagrożenia
Chociaż występują rzadko, mogą wystąpić reakcje alergiczne, trudności w oddychaniu, zmiany rytmu serca, nudności, wymioty, majaczenie, pocenie się i zakażenie w miejscu wstrzyknięcia.
