Ostra białaczka to rodzaj raka związanego z nieprawidłowym działaniem szpiku kostnego, co prowadzi do nieprawidłowego wytwarzania krwinek. Ostrą białaczkę można podzielić na szpikową lub limfoidalną na podstawie markerów komórkowych zidentyfikowanych za pomocą immunofenotypowania, która jest techniką laboratoryjną stosowaną do różnicowania komórek, które są bardzo podobne, gdy są oglądane pod mikroskopem.
Ten typ białaczki występuje częściej u dzieci i młodych dorosłych i charakteryzuje się obecnością ponad 20% blastów we krwi, które są młodymi krwinkami, oraz luką białaczkową, która odpowiada brakowi komórek pośrednich między blastami a dojrzałe neutrofile.
Leczenie ostrej białaczki odbywa się za pomocą transfuzji krwi i chemioterapii w warunkach szpitalnych do momentu ustąpienia objawów klinicznych i laboratoryjnych związanych z białaczką.
Objawy ostrej białaczki
Objawy ostrej białaczki szpikowej lub limfoidalnej są związane ze zmianami w komórkach krwi i wadami szpiku kostnego, z których najważniejsze to:
- Osłabienie, zmęczenie i niedyspozycja;
- Krwawienie z nosa i / lub fioletowe plamy na skórze;
- Zwiększony przepływ menstruacyjny i skłonność do krwawień z nosa;
- Gorączka, nocne poty i utrata masy ciała bez wyraźnej przyczyny;
- Ból kości, kaszel i ból głowy.
Prawie połowa pacjentów ma te objawy do 3 miesięcy, aż do rozpoznania białaczki za pomocą testów takich jak:
- Pełna morfologia krwi , która wskazuje na leukocytozę, trombocytopenię i obecność kilku młodych komórek (blastów), zarówno z linii mieloidalnej, jak i limfoidalnej;
- Testy biochemiczne , takie jak stężenia kwasu moczowego i LDH, które są zwykle podwyższone z powodu zwiększonej obecności blastów we krwi;
- Koagulogram , w którym sprawdzana jest produkcja fibrynogenu, D-dimeru i czasu protrombinowego;
- Mielogram , w którym sprawdzane są cechy szpiku kostnego.
Oprócz tych testów hematolog może zażądać mutacji za pomocą technik molekularnych, takich jak NPM1, CEBPA lub FLT3-ITD, w celu wskazania najlepszej formy leczenia.
Ostra białaczka dziecięca
Ostra białaczka dziecięca generalnie ma lepsze rokowanie niż u dorosłych, ale leczenie choroby musi być prowadzone w środowisku szpitalnym poprzez chemioterapię, która ma skutki uboczne, takie jak nudności, wymioty i wypadanie włosów, dlatego okres ten może być bardzo wyczerpujące dla dziecka i rodziny. Mimo to dzieci są bardziej podatne na wyleczenie niż dorośli. Zobacz jakie efekty daje chemioterapia i jak się ją wykonuje.
Leczenie ostrej białaczki
Leczenie ostrej białaczki jest określane przez hematologa na podstawie objawów, wyników badań, wieku osoby, obecności infekcji, ryzyka przerzutów i nawrotów. Czas leczenia może być różny, objawy zaczynają się zmniejszać na przykład od 1 do 2 miesięcy po rozpoczęciu polichemioterapii, a leczenie może trwać około 3 lat.
Leczenie ostrej białaczki szpikowej można przeprowadzić za pomocą chemioterapii, która jest połączeniem leków, transfuzji płytek krwi i stosowania antybiotyków w celu zmniejszenia ryzyka infekcji, ponieważ układ odpornościowy jest osłabiony. Dowiedz się więcej o leczeniu ostrej białaczki szpikowej.
Jeśli chodzi o leczenie ostrej białaczki limfatycznej, można to przeprowadzić poprzez terapię wielolekową, którą wykonuje się dużymi dawkami leków, aby wyeliminować potencjalne ryzyko dotarcia choroby do ośrodkowego układu nerwowego. Dowiedz się, jak leczyć białaczkę limfatyczną.
W przypadku nawrotu choroby można wybrać przeszczep szpiku kostnego, ponieważ w tym przypadku nie wszyscy odnoszą korzyści z chemioterapii.
Czy ostra białaczka może wyleczyć?
Leczenie białaczki odnosi się do braku objawów charakterystycznych dla białaczki w ciągu 10 lat po zakończeniu leczenia, bez nawrotów.
W odniesieniu do ostrej białaczki szpikowej możliwe jest wyleczenie ze względu na kilka opcji leczenia, jednak wraz z wiekiem wyleczenie lub kontrola choroby może być trudniejsza; im młodsza osoba, tym większa szansa na wyleczenie.
W przypadku ostrej białaczki limfatycznej prawdopodobieństwo wyleczenia jest większe u dzieci, około 90%, u dorosłych do 60. roku życia, jednak w celu zwiększenia szans na wyleczenie i zapobieżenia nawrotom choroby ważne jest że jest to wykrywane tak szybko, jak to możliwe, a leczenie rozpoczęto wkrótce potem.
Nawet po rozpoczęciu leczenia osoba musi wykonywać okresowe badania, aby sprawdzić, czy nie ma nawrotu, a jeśli tak, natychmiast wznowić leczenie, aby szanse na całkowitą remisję choroby były większe.
