Głównymi objawami opryszczki są pęcherze lub wrzody z czerwonawym brzegiem i cieczą, które zwykle pojawiają się na genitaliach, udach, ustach, ustach lub oczach, powodując ból, pieczenie i swędzenie. Chociaż opryszczka jest bardziej powszechna w tych regionach, może pojawić się w dowolnym obszarze ciała.
Można jednak zdać sobie sprawę, że opryszczka będzie miała miejsce na długo przed pojawieniem się pęcherzy, ponieważ przed wysypką na skórze pojawiają się objawy, takie jak mrowienie, swędzenie, dyskomfort, a nawet ból w określonym obszarze skóry. Te objawy ostrzegawcze mogą pojawić się na kilka godzin przed pojawieniem się pęcherzy, a nawet 2 do 3 dni wcześniej, więc jeśli zwraca się uwagę na pojawienie się tych objawów, można rozpocząć leczenie wcześniej i uniknąć zakażenia.
Opryszczka narządów płciowych
Objawy opryszczki narządów płciowych Opryszczka narządów płciowych jest chorobą przenoszoną drogą płciową, wywoływaną przez wirusa opryszczki. Ponadto zarażenie może wystąpić również od matki do dziecka podczas normalnego porodu, zwłaszcza jeśli podczas porodu kobieta ma opryszczkę.
Główne objawy opryszczki narządów płciowych, oprócz obecności pęcherzy lub wrzodów z czerwonawą obwódką i płynem, to:
- Małe skupiska pęcherzy i ran;
- Swędzenie i dyskomfort;
- Ból;
- Pieczenie podczas oddawania moczu, jeśli pęcherze znajdują się blisko cewki moczowej;
- Pieczenie i ból podczas wypróżniania, jeśli pęcherze są blisko odbytu;
- Język w pachwinie;
- Ogólne złe samopoczucie i możliwa utrata apetytu.
Rany spowodowane opryszczką narządów płciowych zwykle goją się po około 10 dniach, a leczenie przeprowadza się za pomocą leków przeciwwirusowych, takich jak acyklowir lub walacyklowir w tabletkach lub maściach, które pomagają spowolnić replikację wirusa w organizmie oraz goją pęcherze i rany. Zobacz, jak uniknąć przenoszenia opryszczki narządów płciowych i jak przebiega leczenie.
Ponadto pęcherze opryszczkowe w okolicy narządów płciowych mogą być dość bolesne iw takich przypadkach lekarz może zalecić miejscowe środki znieczulające, aby złagodzić ból i dyskomfort.
Rany opryszczki narządów płciowych mogą pojawić się na prąciu, sromie, pochwie, okolicy odbytu lub odbytu, cewce moczowej, a nawet na szyjce macicy, a przy pierwszych objawach inne objawy grypopodobne, takie jak gorączka, dreszcze, bóle głowy, bóle mięśni i zmęczenie.
Opryszczka ust
Objawy opryszczki w jamie ustnej Opryszczka jest wywoływana przez wirusa opryszczki i może być przenoszona przez bezpośredni kontakt z pęcherzami lub płynem, co może się zdarzyć podczas całowania lub używania przedmiotów używanych przez inną osobę, która ma opryszczkę. Dowiedz się o opryszczce.
Główne objawy opryszczki w jamie ustnej mogą obejmować:
- Ból wargi;
- Wrażliwe bąbelki;
- Ból w jamie ustnej
- Swędzenie i zaczerwienienie w jednym kąciku wargi.
Rany spowodowane opryszczką mogą trwać od 7 do 10 dni, a leczenie można wykonać miejscowo maściami lub tabletkami, takimi jak na przykład Acyclovir.
Opryszczka oczna
Objawy opryszczki w oczach Opryszczka oczna jest wywoływana przez wirusa opryszczki pospolitej typu I, który jest wychwytywany przez bezpośredni kontakt z płynnymi pęcherzami lub wrzodami spowodowanymi opryszczką lub przez kontakt zakażonych rąk z oczami.
Główne objawy opryszczki oczu są ogólnie podobne do objawów zapalenia spojówek i są to:
- Wrażliwość na światło;
- Swędzące oczy;
- Zaczerwienienie i podrażnienie oka;
- Niewyraźne widzenie;
- Rana rogówki.
Gdy tylko pojawią się te objawy, należy skonsultować się z okulistą, aby można było je jak najszybciej leczyć, aby uniknąć poważniejszych powikłań, a nawet ślepoty. W leczeniu opryszczki oczu stosuje się zwykle środki przeciwwirusowe, takie jak acyklowir w tabletkach lub maściach do stosowania na oko, a także można przepisać krople do oczu z antybiotykiem, aby zapobiec wystąpieniu wtórnych zakażeń wywołanych przez bakterie. Dowiedz się więcej o leczeniu opryszczki ocznej.
Opryszczka to choroba, na którą nie ma lekarstwa, czy to narządów płciowych, warg czy oczu, ponieważ nie jest możliwa eliminacja wirusa z organizmu i może on nawet pozostawać nieaktywny w organizmie przez kilka miesięcy, a nawet lat, nie powodując żadnych objawów. Jednak gdy choroba się ujawni, objawy zwykle pojawiają się w postaci epizodów, które w zależności od ciała osoby mogą pojawić się 1 do 2 razy w roku.
