Wszystko o AIDS i HIV: czym one są, historia, objawy i leczenie

AIDS - zespół nabytego niedoboru odporności - jest poważną chorobą układu odpornościowego wywołaną przez wirusa HIV - Human Immunodeficiency Virus - o akronimie w języku angielskim. Nieleczona choroba może prowadzić do śmierci, ponieważ obecność wirusa HIV osłabia system obronny organizmu, czyniąc osobę bardziej podatną na inne infekcje wirusami, grzybami lub bakteriami, które normalnie zwalczane są przez zdrowy układ odpornościowy. Jak dotąd nie ma ostatecznego lekarstwa, tak jak

szczepionka.

W przypadku zakażenia wirusem HIV - ludzkim wirusem niedoboru odporności - osoba jest nazywana HIV dodatnią lub seropozytywną i może zarażać innych poprzez kontakt ze swoją krwią i / lub płynami ustrojowymi, nawet jeśli nie wykazuje żadnych konkretnych oznak ani objawów.

Wirus replikuje się powoli w organizmie, wpływając na komórki obronne organizmu ludzkiego, limfocyty T CD4 +, główne cele wirusa HIV. To właśnie te komórki organizują i kierują odpowiedzią komórkową na mikroorganizmy, takie jak bakterie, wirusy i inne agresywne czynniki, które infekują organizm ludzki. 

Wirus HIV w ludzkim ciele dociera do układu odpornościowego, przyczepiając się do składnika błony komórkowej, CD4, wnikając do jej wnętrza, gdzie się rozmnaża. W rezultacie system obronny powoli traci zdolność do adekwatnej odpowiedzi, co czyni jednostkę bardziej podatną na procesy zakaźne. Kiedy organizm traci zdolność reagowania na te czynniki zewnętrzne, pojawiają się oznaki i / lub objawy, które definiują AIDS. Ten moment zwykle wyznacza początek leczenia lekami przeciwretrowirusowymi, które zwalczają reprodukcję wirusa. Ważne jest, aby wiedzieć, że posiadanie wirusa HIV nie oznacza, że ​​masz AIDS. Jest wiele osób zakażonych wirusem HIV, które żyją latami bez objawów i bez rozwoju choroby. Ale nadal mogą przekazywać wirusa innym.

Historia powstania AIDS

Uważa się, że AIDS pojawił się w Kongo w 1920 r., Ale stało się znane w 1981 r. W Stanach Zjednoczonych, kiedy zaczęli pojawiać się pierwsi zakażeni ludzie, którzy mieli mięsaka Kaposiego, rzadkiego rodzaju raka charakteryzującego się zajęciem naczyń krwionośnych i limfatycznych. aw konsekwencji układ odpornościowy. Chociaż wciąż nie ma leku, który mógłby wyleczyć AIDS i / lub wyeliminować wirusa HIV, wraz z postępem medycyny ludzie mogą żyć wiele lat, pod warunkiem, że otrzymają wszelką niezbędną opiekę.

Krótka historia AIDS jest następująca:

• 1920: Wirus HIV został znaleziony w Kongo, prawdopodobnie u naczelnych, ponieważ zwykle mają one wirusy z tej samej rodziny HIV. Afrykańskie szympansy mają wirusa, który jest w 98% podobny do wirusa HIV, który objawia się u ludzi, dlatego uważa się, że mają wspólną historię. 
• 1981: Pierwsze przypadki osób z ciężkim upośledzeniem układu odpornościowego, zmarłych z powodu nietypowych chorób. Wszyscy byli homoseksualnymi Amerykanami i chorowali na mięsaka Kaposiego, rodzaj raka, który stał się znany jako rak homoseksualny.
• 1983: Francuscy naukowcy byli w stanie zidentyfikować wirusa AIDS, HIV - 1, we krwi i wydzielinach ciała, takich jak mleko matki, wydzielina z pochwy i nasienie, gdzie choroba jest przenoszona.
• 1986:  Zidentyfikowano kolejny wirus HIV, nazwany HIV-2, i stworzono również pierwszy lek na AIDS, Zidovudine (AZT), lek przeciwretrowirusowy, który nie eliminując wirusa HIV, pomagał zapobiegać wirusowi rozmnażać się w ciele. W tym samym roku pojawiły się pierwsze przypadki w Europie. 
• 1996: Powstał pierwszy koktajl leków składający się z 3 środków, które pomagają zwalczać replikację wirusa, zwiększając długość życia osób zakażonych wirusem HIV. W tym samym roku miały miejsce przypadki w Afryce, Indiach i Chinach. 
• 2006: Odkryto, że obrzezanie, które polega na przecięciu napletka pokrywającego główkę prącia, może zmniejszyć ryzyko zakażenia HIV u mężczyzn o 50%. 
• 2010: Odkryto, że żel dopochwowy zawierający leki przeciwretrowirusowe, prawidłowo stosowany przez kobiety, może zmniejszyć ryzyko zakażenia kobietą HIV o 50%.
• 2011: Odkryto, że jeśli osoby żyjące z HIV otrzymały leczenie wkrótce po zarażeniu, ryzyko zakażenia ich partnerów seksualnych było znacznie mniejsze.

Różnica między AIDS a HIV 

AIDS to nazwa choroby, a HIV to nazwa wirusa wywołującego chorobę, więc nie jest dokładnie tym samym. Ponadto posiadanie wirusa HIV to nie to samo, co manifestowanie choroby i jej objawów. Innymi słowy, osoba może być nosicielem wirusa HIV, ale być zdrowa, podczas gdy osoba z AIDS ma układ odpornościowy zakażony wirusem HIV, który osłabia jednostkę poprzez różne oznaki i objawy choroby w wyniku namnażania i agresji. komórek układu odpornościowego.

Istnieją 2 główne typy wirusa HIV: HIV 1 i HIV 2. Jednak wirusy te replikowały się w różny sposób na przestrzeni czasu iz tego powodu nadal są klasyfikowane jako: 

• HIV 1:  A, B, C, D, E, F, G, H, I i O
• HIV 2:  A, B, C, D i E. 

Kiedy osoba dowiaduje się, że została zarażona wirusem HIV, konieczne jest, aby wiedzieć, jaki ma typ wirusa, ponieważ dla każdej grupy istnieją różne schematy terapeutyczne. Podczas gdy grupa HIV 1 A lepiej reaguje na dawkę leku, grupa HIV 2 E lepiej reaguje na inny rodzaj dawki. Dlatego lekarz prosi o inne, bardziej szczegółowe testy, aby ustalić rodzaj wirusa i jego miano wirusa, ponieważ leczenie HIV jest bardzo zindywidualizowane, a dawka leków nie jest dokładnie taka sama dla wszystkich zakażonych. 

Jak się zarazić 

Wirus HIV znajduje się we krwi i płynach ustrojowych, takich jak mleko matki, wydzielina z pochwy i nasienie. Tak więc osoba może zostać zarażona wirusem HIV, gdy wejdzie w bezpośredni kontakt z tymi wydzielinami, co może się zdarzyć w następujący sposób:

• W związku z tym podczas karmienia piersią kobiety zakażone wirusem HIV nie mogą karmić piersią, a ich dzieci muszą urodzić się poprzez zaplanowane cięcie cesarskie, aby nie zostały zakażone;
• W okresie ciąży , gdy kobieta nie wie, że jest nosicielem wirusa, bez stosowania leków przeciwretrowirusowych podczas ciąży i / lub podczas porodu, które stosowane zmniejszają ryzyko zakażenia noworodka;
• Seks bez prezerwatywy (prezerwatywy) z osobą zakażoną wirusem HIV, pochwowy, ustny i / lub analny;
• Udostępnianie strzykawek do wstrzykiwania narkotyków;
• Bezpośredni kontakt z krwią osoby zakażonej wirusem HIV , w wypadku drogowym, skaleczenia i / lub inne wypadki z przedmiotami przekłuwającymi, takimi jak noże, strzykawki, nożyczki lub skalpel, między innymi z krwią skażoną wirusem HIV1 lub 2.

Kilka lat temu transfuzja krwi była jednym ze sposobów zakażenia, ale w ostatnich latach cała krew od dawców jest badana na obecność wirusa HIV 1 i HIV 2. Jeśli wirus jest obecny w badanej krwi, jest odrzucany , ale jeśli jest jakiekolwiek zakażenie, osoba zarażona otrzymuje odpowiednie leczenie. Zatem cała oddana krew jest bezpieczna i wolna od wirusa HIV i nie jest już źródłem zakażenia. 

Czynniki zwiększające ryzyko przeniesienia to osoby zakażone wirusem HIV z wysokim poziomem wirusa, sam AIDS, otwarty seks analny, seks podczas menstruacji, seks z osobami z rakiem miękkim, kiłą, opryszczką narządów płciowych i / lub inne choroby przenoszone drogą płciową. 

Należy zauważyć, że wirus nie jest przenoszony przez uściski, pocałunki i / lub dotykanie osób zakażonych wirusem HIV. Dlatego ważne jest, aby wspierać osobę zarażoną wirusem HIV / AIDS, a także nie unikać kontaktów osobistych i towarzyskich. 

Objawy HIV 

Zaraz po zakażeniu wirusem HIV można zaobserwować: 

• Zmęczenie, niska gorączka, podrażnienie gardła,
• Ból głowy, nocne poty, biegunka
• Kandydoza jamy ustnej, bóle mięśni i stawów, nadwrażliwość na światło, 
• Nudności, wymioty, utrata masy ciała, małe owrzodzenia w jamie ustnej.

Objawy te trwają maksymalnie 14 dni i można je łatwo pomylić z zwykłą grypą. Ponieważ te objawy nie przyciągają uwagi i wydają się powszechne, normalne jest, że osoba odkrywa, że ​​ma wirusa dopiero po miesiącach lub latach od zakażenia podczas wykonywania określonego badania krwi na obecność wirusa HIV 1 i HIV 2. Ale nawet jeśli testy na obecność wirusa HIV są wykonywane na tym etapie, wynik będzie negatywny ze względu na immunologiczne okno wirusa. Poznaj okno odporności na HIV. 

Zwykle objawy te nie trwają dłużej niż 1 tydzień, a następnie całkowicie ustępują. Wirus zaczyna rozmnażać się w ludzkim ciele w sposób cichy, przez około 8 do 10 lat, bez wywoływania żadnych objawów, będąc fazą bezobjawową.

Objawy AIDS

Pierwsze objawy AIDS pojawiają się, gdy system obronny organizmu jest bardzo osłabiony, co sprzyja wystąpieniu chorób. W tej fazie są:

• Choroba morska;
• Wymioty;
• Biegunka;
• Nocne poty;
• Zmęczenie; 
• Zapalenie zatok;
• Kandydoza jamy ustnej i pochwy;
• Obrzęk węzłów chłonnych;
• Wyraźna utrata wagi bez wyraźnej przyczyny.

Objawy AIDS są bardzo wyraźne, a układ odpornościowy jest coraz bardziej upośledzony, co sprzyja występowaniu chorób oportunistycznych, takich jak między innymi toksoplazmoza, mięsak Kaposiego, zapalenie wątroby, opryszczka i kandydoza. Oto jak rozpoznać objawy AIDS.

Jak się dowiedzieć, czy mam HIV lub AIDS 

Jedynym sposobem potwierdzenia, że ​​dana osoba jest zarażona wirusem HIV i że może rozwinąć się u niej AIDS, jest wykonanie specjalnego badania krwi zwanego anty-HIV 1 i anty-HIV 2. To badanie krwi jest dostępne we wszystkich klinikach. , szpitalach i laboratoriach i może być przeprowadzane bezpłatnie przez SUS w ośrodkach badawczych w całym kraju. 

Badanie to musi być wykonane przez wszystkie kobiety, które chcą zajść w ciążę, jest częścią opieki prenatalnej nad wszystkimi ciężarnymi kobietami monitorowanymi w SUS lub prywatnych klinikach, a cała oddana krew jest badana. Jednak każdy może zostać przebadany na AIDS, jeśli podejrzewa, że ​​mógł mieć kontakt z wirusami, na przykład z powodu wstrzykiwania narkotyków lub uprawiania seksu bez prezerwatywy. 

Najlepszy czas na wykonanie testu na obecność wirusa HIV to 40-60 dni po ryzykownym zachowaniu, to znaczy po tym, jak dana osoba uważa, że ​​mogła być zarażona, to dlatego, że jeśli test zostanie wykonany przed tymi 40 dniami, Twój wynik może być fałszywie ujemny. Zrozum wynik testu na HIV.

Leczenie HIV i AIDS 

W leczeniu AIDS stosuje się terapię przeciwretrowirusową, polegającą na stosowaniu koktajlu leków wskazanych przez lekarza, które należy przyjmować codziennie i która ma na celu wzmocnienie układu odpornościowego i zapobieganie replikacji wirusa. Wszystkie metody leczenia AIDS są zapewniane bezpłatnie przez SUS, które udostępnia protokoły stosowania. 

Leczenie powinno być prowadzone przez całe życie i wymaga okresowych badań, takich jak morfologia krwi, ocena wątroby i nerek, badania na kiłę, zapalenie wątroby typu B i C, toksoplazmozę, cytomegalowirusa, prześwietlenie klatki piersiowej, badanie na gruźlicę raz w roku, wymaz papierosowy, profil obciążenie immunologiczne i wirusowe. 

Stosuje się je w połączeniu z różnymi dawkami, które można modyfikować zgodnie z protokołami i które mogą być przepisywane i zmieniane w razie potrzeby, w zależności od potrzeb danej osoby, tj. Dawek związanych ze stadium zakażenia / choroby. Dowiedz się więcej o leczeniu AIDS. 

Ponieważ HIV i AIDS nie mają lekarstwa 

Wirus HIV namnaża się na różne sposoby, więc leki, które wydają się być zdolne do szybkiego zatrzymania replikacji, przestają działać, ponieważ wirus dostosowuje się w organizmie i może być replikowany w inny sposób.

Istnieje kilka badań, które szukają sposobu na wyeliminowanie istniejących wirusów i zapobieżenie ich replikacji w organizmie. Istnieją doniesienia tylko o jednym przypadku wyleczenia z AIDS, ale z tak wieloma szczegółami, że niemożliwe jest powtórzenie tego samego leczenia u wszystkich osób dotkniętych chorobą. Rozwiązaniem może być również szczepionka na HIV, jednak jej formuła nie została jeszcze znaleziona. Zrozum, dlaczego wciąż nie ma szczepionki przeciwko wirusowi HIV.

Jak zapobiegać HIV i AIDS 

Aby nie zostać zakażonym wirusem HIV, a co za tym idzie, nie rozwinąć się AIDS, zaleca się:

• Używaj prezerwatyw męskich lub żeńskich we wszystkich kontaktach seksualnych, czy to podczas pieszczot, czy penetracji pochwowej, analnej lub ustnej. Prawidłowe stosowanie prezerwatyw może zmniejszyć ryzyko zakażenia o ponad 95%;
• Nie udostępniaj zużytych strzykawek;
• Unikaj kontaktu z krwią lub wydzielinami, które mogą być skażone;
• Rozpoznawać i leczyć wszelkie choroby przenoszone drogą płciową, ponieważ zwiększają one ryzyko zakażenia wirusem HIV.

Pacjenci zakażeni wirusem HIV muszą również podjąć te środki ostrożności, aby uniknąć ponownego zakażenia innym typem wirusa HIV, ponieważ istnieje kilka podtypów wirusów, które mogą utrudniać kontrolowanie wiremii.