Valvuloplastyka: co to jest, rodzaje i jak to się robi

Valvuloplastyka to zabieg wykonywany w celu skorygowania wady zastawki serca w celu prawidłowego krążenia krwi. Ta operacja może polegać jedynie na naprawie uszkodzonej zastawki lub wymianie jej na inną wykonaną z metalu, pochodzącą od zwierzęcia takiego jak świnia lub krowa lub od zmarłego dawcy.

Ponadto istnieją różne rodzaje zastawek zastawkowych w zależności od zastawki, która ma wadę, ponieważ są 4 zastawki serca: zastawka mitralna, zastawka trójdzielna, zastawka płucna i zastawka aortalna.

Valvuloplastyka może być wskazana w przypadku zwężenia któregokolwiek z zastawek, polegającego na zgrubieniu i stwardnieniu utrudniającym przepływ krwi, w przypadku niewydolności któregokolwiek z zastawek, która występuje, gdy zastawka nie domyka się całkowicie, z powrotem małej objętości krwi do tyłu lub w przypadku, na przykład, gorączki reumatycznej.

Valvuloplastyka: co to jest, rodzaje i jak to się robi

Rodzaje walwuloplastyki

Valvuloplastykę można sklasyfikować według uszkodzonej zastawki, nazywając ją:

  • Plastyka zastawki mitralnej , w której chirurg dokonuje naprawy lub wymiany zastawki mitralnej, która ma za zadanie umożliwić przepływ krwi z lewego przedsionka do lewej komory, uniemożliwiając jej powrót do płuc;
  • Plastyka zastawki aortalnej , w której zastawka aortalna, która pozwala na ucieczkę krwi z lewej komory poza serce, jest uszkodzona i dlatego chirurg naprawia lub wymienia zastawkę na inną;
  • Plastyka zastawek płucnych , w których chirurg naprawia lub wymienia zastawkę płucną, która ma za zadanie umożliwić przepływ krwi z prawej komory do płuc;
  • Plastyka zastawki trójdzielnej , w której zastawka trójdzielna, która umożliwia przepływ krwi z prawego przedsionka do prawej komory, ulega uszkodzeniu i dlatego chirurg musi naprawić lub wymienić zastawkę na inną.

Przyczyna wady zastawki, jej nasilenie oraz wiek pacjenta decydują o tym, czy walwuloplastyka będzie naprawiona czy wymieniona.

Jak wykonuje się walwuloplastykę

Valvuloplastyka jest zwykle wykonywana w znieczuleniu ogólnym z nacięciem na klatkę piersiową, aby chirurg mógł obserwować całe serce. Tę konwencjonalną technikę stosuje się zwłaszcza w przypadku wymiany, jak np. W przypadku ciężkiej niedomykalności zastawki mitralnej.

Jednak chirurg może wybrać mniej inwazyjne techniki, takie jak:

  • Walwuloplastyka balonikowa polegająca na wprowadzeniu do serca cewnika z balonikiem na końcu, zwykle przez pachwinę. Po umieszczeniu cewnika w sercu wstrzykuje się kontrast, tak aby lekarz mógł zobaczyć zaatakowaną zastawkę, a balonik został nadmuchany i opróżniony w celu otwarcia zwężonej zastawki;
  • Przezskórna walwuloplastyka , w której przez klatkę piersiową zamiast dużego cięcia wprowadza się małą rurkę, co zmniejsza ból po zabiegu, długość pobytu i wielkość blizny.

Zarówno walwuloplastykę balonową, jak i przezskórną, stosuje się w przypadkach naprawczych, a także np. W leczeniu zwężenia zastawki aortalnej.