Ropomocz, popularnie zwany ropą w moczu, odpowiada obecności w moczu dużych ilości pyocytów, zwanych także leukocytami. Obecność limfocytów w moczu jest uważana za normalną, jednak gdy w teście są widoczne duże ilości lub gdy wykryte zostaną inne zmiany lub osoba ma objawy, może to być oznaką na przykład infekcji, problemów z nerkami lub choroby autoimmunologicznej.
Ropomocz jest identyfikowany za pomocą testu moczu typu 1, znanego również jako EAS lub badania (Nieprawidłowe elementy osadu), uważanego za nieprawidłowy, gdy więcej niż 5 limfocytów jest sprawdzanych w polu analizowanym w badaniu mikroskopowym. Ważne jest, aby zidentyfikować przyczynę ropomoczu, aby zalecić najbardziej odpowiednie leczenie.
Objawy ropomoczu
Objawy ropomoczu (ropa w moczu) są zwykle związane z przyczyną wzrostu liczby leukocytów i mogą to być:
- Ból i dyskomfort podczas oddawania moczu;
- Palenie;
- Ból pleców;
- Swędzenie w okolicy narządów płciowych;
- Zmniejszenie ilości moczu;
- Uczucie pełnego i ciężkiego pęcherza, nawet po skorzystaniu z toalety;
- Częste pragnienie oddania moczu.
Wzrost ilości leukocytów w moczu może nastąpić na skutek kilku sytuacji, głównie na skutek zakażeń grzybami, pasożytami czy bakteriami, poza tym może się również zdarzyć w wyniku chorób autoimmunologicznych, stosowania leków czy problemów z nerkami, głównie zapalenia pęcherza. Dowiedz się o innych przyczynach wysokiej leukocytów w moczu.
Jak postawiono diagnozę
Rozpoznanie ropomoczu polega głównie na badaniu moczu typu 1, w którym wykonywane są analizy makro i mikroskopowe. Analiza makroskopowa odpowiada ocenie właściwości moczu, głównie koloru i konsystencji, która w zależności od liczby pirocytów może być bardziej biaława i mieć mleczny wygląd.
Dzięki ocenie mikroskopowej można zidentyfikować obecność więcej niż 5 pocytów na pole lub więcej niż 10 000 pocytów na ml moczu, charakteryzujących ropę w moczu. Ponadto w takich przypadkach normalne jest również obserwowanie większej ilości komórek nabłonka, w niektórych przypadkach obecności czerwonych krwinek oraz obecności bakterii, grzybów lub pasożytów.
W przypadku stwierdzenia obecności grzybów lub bakterii wskazana jest posiew moczu w celu zidentyfikowania drobnoustroju odpowiedzialnego za infekcję oraz jego profilu wrażliwości i oporności, a tym samym podjęcia najbardziej odpowiedniego leczenia. Zrozum, jak przebiega kultura kulturowa.
Jeśli okaże się, że ropomocz nie jest związany z obecnością drobnoustrojów, może być wskazane wykonanie badań krwi w celu zbadania innych przyczyn wzrostu limfocytów, oprócz 24-godzinnego badania moczu, zwłaszcza jeśli obserwowano badanie mikroskopowe kryształków moczu, co może świadczyć o nieprawidłowościach nerek.
Leczenie ropomoczu
Leczenie ropomoczu zależy od przyczyny i od tego, czy występują objawy. W przypadku, gdy ropa w moczu jest spowodowana obecnością drobnoustrojów, a dana osoba ma objawy, lekarz może wskazać zastosowanie środków przeciwdrobnoustrojowych, takich jak np. Flukonazol, mikonazol lub metronidazol, które należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.
W innych przypadkach można zalecić stosowanie kortykosteroidów i leków przeciwzapalnych, oprócz kierowania spożyciem dużej ilości płynów i powtórzenia badania po leczeniu w celu sprawdzenia, czy ropomocz utrzymuje się i czy leczenie było skuteczne.
