Niedoczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych chorób endokrynologicznych i charakteryzuje się niską aktywnością tarczycy, co powoduje, że produkuje mniej hormonów niż jest to konieczne do optymalnego funkcjonowania wszystkich funkcji organizmu, co prowadzi do pojawienia się niektórych objawów przy nadmierne zmęczenie, zwolnione tętno, przyrost masy ciała, wypadanie włosów i suchość skóry.
Ta zmiana występuje częściej u kobiet po 40 roku życia, które mają bliskich członków rodziny z niedoczynnością tarczycy, którzy już usunęli część lub całość tarczycy lub którzy otrzymali pewnego rodzaju napromienianie głowy lub szyi. Leczenie niedoczynności tarczycy ma na celu regulację poziomu hormonów tarczycy, a tym samym złagodzenie objawów, a stosowanie syntetycznych hormonów, takich jak np. Lewotyroksyna, jest zwykle wskazane przez endokrynologa.
objawy i symptomy
Oznaki i objawy, które mogą wskazywać na słabą czynność tarczycy, mogą pojawiać się powoli z biegiem lat, w zależności od spadku poziomu hormonów tarczycy, T3 i T4. Główne oznaki i objawy niedoczynności tarczycy to:
- Ból głowy, mięśni i stawów;
- Nieregularne miesiączki, które mogą utrudniać zajście w ciążę;
- Kruche, łamliwe paznokcie i szorstka, sucha skóra;
- Oczy w okolicy powiek opuchnięte;
- Wypadanie włosów bez widocznej przyczyny oraz cieńsze, suche i matowe włosy;
- Bicie serca wolniejsze niż zwykle;
- Nadmierne zmęczenie;
- Trudności z koncentracją, słaba pamięć;
- Zmniejszone libido;
- Przyrost masy ciała bez wyraźnego powodu.
Ponadto w niektórych przypadkach osoba może doświadczyć zmian osobowości, depresji i demencji, jednak objawy te występują u osób, które mają bardzo niski poziom T3 i T4.
W przypadku dzieci niedoczynność tarczycy może również zaburzać rozwój, tak że w okresie dojrzewania może być np. Opóźnione dojrzewanie i niski wzrost. Dodatkowo, w przypadku wrodzonej niedoczynności tarczycy, jeśli dziecko nie zostanie wykryte już w pierwszym tygodniu po urodzeniu, mogą wystąpić u niego zmiany neurologiczne, z ryzykiem rozwoju upośledzenia umysłowego. Zobacz więcej o wrodzonej niedoczynności tarczycy.
Główne przyczyny
Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest zapalenie tarczycy Hashimoto, które jest chorobą autoimmunologiczną, w której przeciwciała zaczynają atakować tarczycę, jakby było szkodliwe dla samego organizmu. Ponadto niedoczynność tarczycy może wystąpić z powodu niedoboru jodu, czyli stanu zwanego wolem, w którym następuje wzrost wielkości tarczycy, ale mniejsza ilość T3 i T4 ze względu na spadek stężenia jodu.
Leczenie nadczynności tarczycy lub stosowanie leków, takich jak węglan litu, amiodaron, propylotiouracyl i metimazol, może również prowadzić do niedoczynności tarczycy i ważne jest, aby skonsultować się z endokrynologiem w przypadku stwierdzenia któregokolwiek z objawów, aby można było wskazać zawieszenie leku lub jego wymianę. .
Osoby, które przyjmowały leki na tarczycę w celu utraty wagi, mogą również rozwinąć niedoczynność tarczycy, ponieważ gdy te hormony są już obecne we krwi, tarczyca może zatrzymać lub zmniejszyć jej naturalną produkcję.
Oprócz tych przyczyn niedoczynność tarczycy może również pojawić się podczas ciąży lub w okresie poporodowym, który ma tendencję do powrotu do normy wkrótce potem. Ponadto należy pamiętać, że choroba ta obniża płodność kobiety, powodując problemy z zajściem w ciążę. Zobacz więcej o niedoczynności tarczycy i ciąży.
Jak się dowiedzieć, czy to niedoczynność tarczycy
Aby dowiedzieć się, czy jest to niedoczynność tarczycy, endokrynolog ocenia objawy przedmiotowe i podmiotowe prezentowane przez daną osobę i wskazuje wykonanie badań krwi w celu sprawdzenia ilości krążących hormonów tarczycy.
Zatem wskazana jest dawka T3 i T4, które normalnie są zmniejszone w niedoczynności tarczycy, oraz dawka TSH, która jest zwiększona. W przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy można zaobserwować prawidłowy poziom T4 i podwyższony TSH. Zobacz więcej o testach oceniających tarczycę.
Ponadto lekarz może zalecić wykonanie badań przeciwciał, mapowanie tarczycy i USG tarczycy w przypadku zauważenia guzków podczas badania palpacyjnego tarczycy. Istnieje również możliwość samodzielnego zbadania tarczycy w celu zidentyfikowania wszelkich zmian, zwłaszcza guzków. Dowiedz się, jak wykonać samokontrolę tarczycy.
Kto potrzebuje testów tarczycy
Oprócz osób, u których występują oznaki i objawy, które mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy, badania te powinny również wykonywać:
| Kobiety powyżej 50 roku życia | Kto miał radioterapię głowy lub szyi | Osoby z cukrzycą typu 1 |
| W czasie ciąży | Kto miał operację tarczycy | Osoby z chorobami autoimmunologicznymi |
| Jeśli masz wole | Jeśli masz w rodzinie przypadki chorób tarczycy | W przypadku niewydolności serca |
| Kto ma zespół Downa | Kto ma zespół Turnera | Produkcja mleka poza ciążą lub bez karmienia piersią |
Niedoczynność tarczycy w ciąży
Niedoczynność tarczycy, jeśli nie jest dobrze kontrolowana, może utrudniać zajście w ciążę i mieć konsekwencje zarówno dla matki, jak i dziecka. Może również wystąpić w okresie poporodowym, kilka miesięcy po urodzeniu dziecka, przejściowo i wymaga również leczenia.
Dlatego jest rzeczą normalną, że podczas opieki prenatalnej lekarz zleca wykonanie testów T3, T4 i TSH w celu oceny czynności tarczycy, a po porodzie kontynuuje monitorowanie wartości hormonów tarczycy i konieczności stosowania leków. wrócić do normalności. Poznaj ryzyko niedoczynności tarczycy w ciąży.
Jak leczyć niedoczynność tarczycy
Leczenie niedoczynności tarczycy jest stosunkowo proste i należy je przeprowadzić poprzez zastąpienie hormonów syntetycznymi hormonami, lewotyroksyną, która zawiera hormon T4 i które należy przyjmować na pusty żołądek, co najmniej 30 minut przed śniadaniem. rano, aby trawienie pokarmu nie zmniejszyło jego skuteczności. Dawka leku powinna być przepisana przez endokrynologa i może się zmieniać w trakcie leczenia w zależności od poziomu T3 i T4 krążącego we krwi.
Po 6 tygodniach stosowania leku lekarz może sprawdzić objawy pacjenta i zlecić badanie TSH, aby sprawdzić, czy konieczne jest dostosowanie dawki leku do czasu normalizacji ilości wolnej T4. Następnie raz lub dwa razy w roku należy wykonywać badania oceniające tarczycę, aby sprawdzić, czy konieczne jest dostosowanie dawki leku.
Oprócz stosowania leków ważne jest, aby osoba kontrolowała poziom cholesterolu we krwi, unikając spożywania tłuszczów, stosując dietę pomagającą w prawidłowym funkcjonowaniu wątroby oraz unikając nadmiernego stresu, gdyż upośledza on wydzielanie hormonów przez tarczycę . W niektórych przypadkach może być również wskazana konsultacja z dietetykiem, aby leczenie żywieniowe suplementacją jodem mogło pomóc złagodzić objawy niedoczynności tarczycy.
W przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy, gdy nie występują żadne objawy, lekarz może zalecić stosowanie leków, ponieważ mogą one pomóc zmniejszyć ryzyko wystąpienia problemów sercowo-naczyniowych, co może być ważne dla osób z nadwagą lub z wysokim poziomem cholesterolu lub cukrzyca.
Zobacz na poniższym filmie, jak jedzenie może poprawić czynność tarczycy.
Oznaki poprawy i pogorszenia
Oznaki poprawy niedoczynności tarczycy pojawiają się mniej więcej 2 tygodnie po rozpoczęciu leczenia, zmniejszają się zmęczenie i poprawiają nastrój. Ponadto długotrwałe leczenie niedoczynności tarczycy pomaga również kontrolować wagę i obniżyć poziom cholesterolu we krwi.
Objawy pogorszenia pojawiają się, gdy leczenie nie jest wykonywane prawidłowo lub gdy dawka lewotyroksyny jest nieodpowiednia, na przykład bezsenność, zwiększony apetyt, kołatanie serca i drżenie.
