Antyperoksydaza tarczycy (anty-TPO) to przeciwciało wytwarzane przez układ odpornościowy, które atakuje tarczycę, powodując zmiany w poziomie hormonów wytwarzanych przez tarczycę. Wartości anty-TPO różnią się w zależności od laboratorium, a podwyższone wartości zwykle wskazują na choroby autoimmunologiczne.
Jednak ilość tego autoprzeciwciała tarczycowego może się zwiększać w kilku sytuacjach, dlatego ważne jest, aby postawić diagnozę z uwzględnieniem wyników innych badań związanych z tarczycą, takich jak inne autoprzeciwciała tarczycowe oraz poziomy TSH, T3 i T4. Poznaj testy, które są wskazane do oceny tarczycy.
Wysoka antyperoksydaza tarczycy
Podwyższone wartości antyperoksydazy tarczycowej (anty-TPO) zwykle wskazują na choroby autoimmunologiczne tarczycy, takie jak na przykład zapalenie tarczycy Hashimoto i choroba Gravesa-Basedowa, jednak w innych sytuacjach, takich jak ciąża i niedoczynność tarczycy, może być zwiększone. Głównymi przyczynami zwiększonej aktywności antyperoksydazy tarczycowej są:
1. Zapalenie tarczycy typu Hashimoto
Zapalenie tarczycy Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy atakuje tarczycę, rozregulowując produkcję hormonów tarczycy i powodując objawy niedoczynności tarczycy, takie jak nadmierne zmęczenie, przyrost masy ciała, bóle mięśni oraz osłabienie włosów i paznokci.
Zapalenie tarczycy Hashimoto jest jedną z głównych przyczyn wzrostu stężenia antyperoksydazy tarczycowej, jednak do rozpoznania konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań. Dowiedz się, czym jest zapalenie tarczycy Hashimoto, objawy i sposób leczenia.
2. Choroba Gravesa-Basedowa
Choroba Gravesa-Basedowa jest jedną z głównych sytuacji, w których poziom antyperoksydazy tarczycy jest wysoki i występuje, ponieważ to autoprzeciwciało działa bezpośrednio na tarczycę i stymuluje produkcję hormonów, powodując charakterystyczne objawy choroby, takie jak ból głowy, rozszerzone oczy, utrata masy ciała , pot, osłabienie mięśni i obrzęk gardła.
Ważne jest, aby choroba Gravesa-Basedowa została prawidłowo zidentyfikowana i leczona w celu złagodzenia objawów, wskazanie leczenia przez lekarza w zależności od ciężkości choroby oraz może być zalecane stosowanie leków, jodoterapia lub operacja tarczycy. Dowiedz się więcej o chorobie Gravesa-Basedowa i jej leczeniu.
3. Ciąża
Ze względu na zmiany hormonalne występujące często w ciąży, możliwe jest również wystąpienie zmian związanych z gruczołem tarczycy, które można zidentyfikować, w tym wzrost poziomu antyperoksydazy tarczycowej we krwi.
Mimo to kobieta w ciąży niekoniecznie ma zmiany w tarczycy. Dlatego ważne jest, aby oznaczać anty-TPO na początku ciąży, aby lekarz mógł monitorować ich stężenie w czasie ciąży i na przykład sprawdzać ryzyko wystąpienia zapalenia tarczycy po porodzie.
4. Subkliniczna niedoczynność tarczycy
Subkliniczna niedoczynność tarczycy charakteryzuje się nieobjawowym zmniejszeniem czynności tarczycy, które jest zauważane jedynie w badaniach krwi, w których weryfikuje się prawidłowy poziom T4 i podwyższony TSH.
Chociaż dawkowanie anty-TPO zwykle nie jest wskazane w diagnostyce subklinicznej niedoczynności tarczycy, lekarz może zlecić wykonanie tego badania w celu oceny progresji niedoczynności tarczycy i sprawdzenia, czy dana osoba dobrze reaguje na leczenie. Jest to możliwe, ponieważ przeciwciało to działa bezpośrednio na enzym regulujący produkcję hormonów tarczycy. Zatem, mierząc poziom antyperoksydazy tarczycowej w subklinicznej niedoczynności tarczycy, można zweryfikować, czy zmniejszenie ilości przeciwciał anty-TPO towarzyszy regularyzacji stężenia TSH we krwi.
Dowiedz się, jak rozpoznawać i leczyć niedoczynność tarczycy.
5. Historia rodziny
Osoby, które mają krewnych z autoimmunologicznymi chorobami tarczycy, mogą mieć zmienione wartości przeciwciał przeciw peroksydazie tarczycy, co nie oznacza, że również chorują. Dlatego ważne jest, aby wartość anty-TPO była oceniana wraz z innymi testami zleconymi przez lekarza.