Aby określić, czy dziecko jest nadpobudliwe, należy mieć świadomość, że zaburzenie to przejawia się jako niepokój podczas posiłków i gier, a także brak uwagi na zajęciach, a nawet na przykład podczas oglądania telewizji.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, określany skrótem ADHD, jest bardzo mylony z nerwowością, strachem lub pobudzeniem i objawia się zwykle przed 7 rokiem życia. Gdy zaburzenie nie zostanie zidentyfikowane w dzieciństwie, może upośledzać naukę i życie społeczne dziecka. Lepiej zrozum, czym jest nadpobudliwość.
Oznaki nadpobudliwości u dziecka
Aby stwierdzić, czy dziecko jest nadpobudliwe, należy zdawać sobie sprawę z takich objawów, jak:
- Nie może długo siedzieć, poruszając się na krześle;
- Wydaje się, że nie zwraca uwagi na to, co zostało powiedziane;
- Masz trudności z wykonaniem polecenia lub polecenia, nawet jeśli je zrozumiałeś;
- Nie może uczestniczyć w chwilach ciszy, takich jak czytanie;
- Mówi dużo, przesadnie i nie potrafi milczeć, przerywając rozmowę;
- Ma trudności ze skupieniem uwagi i koncentracją w domu iw szkole;
- Łatwo się rozprasza;
- Czujesz niepokój, gdy musisz coś zrobić;
- Łatwo jest zgubić przedmioty;
- Ma trudności z zabawą samą lub tylko jednym przedmiotem;
- Zmienia zadania, pozostawiając poprzednie niedokończone;
- Nie może znieść czekania na swoją kolej, będąc w stanie wypowiedzieć odpowiedź nawet przed pytaniem lub na odpowiedź innych kolegów;
- Woli niebezpieczne gry, bo nie myśli o konsekwencjach.
Tak więc, jeśli istnieje podejrzenie nadpobudliwości, wskazane jest, aby rodzice szukali psychologa behawioralnego lub pediatry, aby można było dokonać oceny i potwierdzić lub wykluczyć diagnozę, ponieważ objawy te mogą pojawić się również w innych zaburzeniach wieku dziecięcego, takich jak uogólniony lęk , depresję, a nawet znęcanie się, aby od tej pory dziecko mogło być właściwie leczone.
Test nadpobudliwości
Odpowiedz na poniższe pytania i dowiedz się, czy Twoje dziecko może być nadpobudliwe:
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
Dowiedz się, czy Twoje dziecko jest nadpobudliwe.
Rozpocznij test
Czy pocierasz ręce, stopy lub wijesz się na krześle?- tak
- Nie
Czy dziecko jest niechlujne i pozostawia wszystko nie na swoim miejscu? - tak
- Nie
Czy trudno jej stać i oglądać film do końca? - tak
- Nie
Czy wydaje się, że nie słucha, kiedy z nią rozmawiasz i zostawia cię mówiącego do siebie? - tak
- Nie
Czy jest zbyt poruszony i pojawia się na meblach lub szafkach, nawet jeśli jest całkowicie nieodpowiedni? - tak
- Nie
- tak
- Nie
Czy ma trudności z czekaniem na swoją kolej i przechodzeniem przed innymi? - tak
- Nie
Czy masz trudności z pozostaniem w pozycji siedzącej dłużej niż 1 godzinę? - tak
- Nie
Czy łatwo się rozpraszasz w szkole lub kiedy z nią rozmawiasz? - tak
- Nie
Czy jesteś bardzo poruszony słuchaniem muzyki lub w nowym środowisku z wieloma osobami? - tak
- Nie
Czy dziecko lubi zadrapania lub ugryzienia robiąc to celowo? - tak
- Nie
Czy dziecko ma trudności z postępowaniem zgodnie z instrukcjami udzielanymi przez inną osobę? - tak
- Nie
Czy dziecko ma trudności ze skupieniem uwagi w szkole, a nawet rozprasza go gra, którą bardzo lubi? - tak
- Nie
Czy dziecko ma trudności z wykonaniem jednego zadania, ponieważ jest rozproszone i od razu zaczyna następne? - tak
- Nie
Czy dziecku trudno jest bawić się w cichy i spokojny sposób? - tak
- Nie
Czy dziecko dużo mówi? - tak
- Nie
Czy dziecko zwykle przeszkadza innym lub przeszkadza? - tak
- Nie
Czy wydaje się, że dziecko często nie słyszy, co się mówi? - tak
- Nie
Czy zawsze brakuje Ci rzeczy potrzebnych do wykonywania zadań lub zajęć w szkole lub w domu? - tak
- Nie
Czy dziecko lubi uczestniczyć w niebezpiecznych czynnościach, nie biorąc pod uwagę możliwych konsekwencji? - tak
- Nie
Jak wygląda leczenie nadpobudliwości
Nadpobudliwość nie ma lekarstwa, ale leczenie pomaga dziecku zmniejszyć objawy i jest wykonywane za pomocą terapii behawioralnej i technik relaksacyjnych prowadzonych przez psychologa dziecięcego, aby pomóc kontrolować objawy.
W najcięższych przypadkach, gdy zaburzenie uniemożliwia dziecku wykonywanie prostych czynności, takich jak chodzenie do szkoły, oprócz terapii behawioralnej lekarz pediatra może przepisać leki.
Rodzice są również ważni w leczeniu, ponieważ mogą pomóc dziecku kontrolować objawy poprzez przyjęcie pewnych strategii, takich jak tworzenie rutyny, regularne harmonogramy i wykonywanie zadań, które pomagają dziecku spędzać energię, na przykład spędzanie czasu z rodziną. na przykład bieganie.
