Krwiolecznictwa to rodzaj obróbki, w którym z góry określona ilość krwi pobrane od człowieka, a po dokonaniu obróbki i analizy składniki krwi może być przetaczane w inne osoby, które pomagają w leczeniu chorób i poprawy osoby.
Oprócz hemoterapii istnieje również autohemoterapia , w której próbka krwi jest pobierana od osoby, która ma otrzymać zabieg. Jednak autohemoterapia, choć wydaje się przynosić pewne korzyści, nie jest zalecana przez Anvisa, zgodnie z notą techniczną wydaną w 2017 r. [1], ze względu na brak wystarczających badań naukowych, które potwierdzałyby jej długoterminowe korzyści. i skutki dla większej populacji.
Różnice między hemoterapią a autohemoterapią
Krwiolecznictwa jest ważną procedurą w leczeniu nowotworów krwi i zaburzeń, takich jak hemofilia, na przykład, i polega na zebraniu określoną ilość krwi, którą analizowano, przetwarzane i przechowywane w laboratorium.
W tej procedurze do transfuzji wykorzystywane są składniki krwi, którymi może być pełna krew, osocze lub płytki krwi, a także mogą być użyte do produkcji czynników krzepnięcia i immunoglobulin, czyli białek, które działają obronnie organizmu.
W przypadku autohemoterapii krew jest pobierana i ponownie podawana do własnych mięśni, zwykle w pośladkach, wywołując reakcję odrzucenia i sprzyjając działaniu układu odpornościowego. Ponieważ celem tego leczenia jest zwalczanie chorób poprzez aktywację układu odpornościowego, w celu dalszego stymulowania odporności, przed ponownym wstrzyknięciem krew można poddać działaniu promieniowania ultrafioletowego lub ozonu, na przykład.
Jednak autohemoterapia różni się od autologicznej transfuzji, w której krew osoby jest pobierana do worka do transfuzji i po przetworzeniu jest przechowywana w laboratorium do wykorzystania we własnych transfuzjach.
Chociaż autochemoterapia jest starą praktyką i istnieją doniesienia, że działa, jej realizacja nie jest uznawana przez Federalną Radę Lekarską, Federalną Radę Farmacji i Brazylijskie Stowarzyszenie Hematologii i Krwioterapii, a zatem nie jest autoryzowana przez Anvisa, ze względu na brak dowodów naukowych.
Dlaczego autohemoterapia może działać?
Wydaje się, że korzystny wpływ autohemoterapii wydaje się być związany z faktem, że stymuluje ona reakcję organizmu na odrzucenie, gdy wstrzykuje się do mięśnia krew, co stymuluje działanie układu odpornościowego. Ponadto uważa się, że gdy krew jest ponownie wstrzykiwana do organizmu, organizm zaczyna atakować tę krew, ponieważ zawiera ona ślady rozwijającej się choroby. W takim przypadku organizm może uzyskać większą odporność na chorobę, a tym samym być w stanie szybciej ją wyeliminować.
Badanie przeprowadzone w 2019 r. Przez grupę naukowców z Hiszpanii [2] dotyczyło skutków autohemoterapii w leczeniu fibromialgii. W tym celu pobrali 150 ml krwi i potraktowali ją 150 ml ozonu przed ponownym wstrzyknięciem do osoby, ponieważ ozon byłby w stanie skuteczniej stymulować układ odpornościowy, oprócz zwalczania wolnych rodników.
Pomimo pozytywnych wyników związanych z poprawą objawów, badanie przeprowadzono na zaledwie 20 osobach, co nie wystarczyło do potwierdzenia wpływu autohemoterapii na fibromialgię i wymagało dalszych badań na większej populacji.
Mimo że odradza się to ANVISA i nie jest uznawana za praktykę kliniczną przez rady medycyny, farmacji oraz Brazylijskie Stowarzyszenie Hematologii i Hemoterapii, zachęca się do prowadzenia badań związanych z autohemoterapią, ponieważ w ten sposób możliwe jest, że istnieją dowody naukowe potwierdzające, że np. wskazania do praktyki, przeciwwskazania, odpowiednie dawkowanie, czas leczenia i działania niepożądane.
Gdy tylko dostępne będą wystarczające informacje, autochemoterapia może być ponownie zbadana przez organy regulacyjne i oceniona pod kątem jej bezpieczeństwa i skutków w krótkim, średnim i długim okresie.
Po co to jest
Proces hemoterapii można przeprowadzić w kilku sytuacjach, częściej wykonywany jest w leczeniu osób, które uległy wypadkom i straciły dużo krwi, w trakcie i po dużych operacjach oraz u osób z chorobami krwiopochodnymi, takimi jak białaczka, anemia , na przykład chłoniak i purpura.
Chociaż nie ma udowodnionych efektów, uważa się, że autohemoterapia może być stosowana jako alternatywne leczenie kilku chorób, takich jak na przykład fibromialgia, zapalenie oskrzeli, reumatoidalne zapalenie stawów, egzema i dna. Ponadto uważa się, że aby sprzyjać efektom tego typu terapii, można by go dodawać do krwi ozonowej lub preparatów ziołowych, aby uzyskać większe złagodzenie objawów.
Jakie są zagrożenia dla zdrowia
Krwiolecznictwa normalnie nie przedstawi się ryzyko dla dawcy i biorcy, jednak ważne jest, że są one zgodne, tak aby żadne reakcje związane z procesem transfuzji.
Choć wydaje się mieć wiele korzyści w leczeniu wielu chorób, auto-hemoterapia nie jest zatwierdzony przez ANVISA, a zatem nie powinny być stosowane.
Ryzyko autohemoterapii wiąże się z brakiem informacji o zabiegu, zwłaszcza w zakresie wskazań, przeciwwskazań, dawkowania, skutków ubocznych oraz stężenia składników, które można dodać do krwi przed wstrzyknięciem do mięśnia. Ponadto, ponieważ krew nie jest poddawana żadnej obróbce ani leczeniu, istnieje również ryzyko przeniesienia chorób zakaźnych.
