Bakteryjne zapalenie adenitis, znane również jako zapalenie węzłów chłonnych lub woda, to zapalenie jednego lub więcej węzłów chłonnych, wywołane przez bakterie. Ta infekcja może pojawić się w dowolnym miejscu na ciele, występując często w obszarach takich jak szyja, pachy, pachwina lub brzuch i powoduje obrzęk, zaczerwienienie, uczucie gorąca i ból w tym miejscu.
Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego może wystąpić u każdego, często występuje u dzieci i może być spowodowane przez różne typy bakterii, takie jak Staphylococcus aureus , β-hemolityczne paciorkowce z grupy A, Y. enterocolitica, Y. pseudotuberculosis, Mycobacterium tuberculosis, Shigella sp. lub Salmonella sp., dlatego jej leczenie jest wykonywane na receptę antybiotyków przez lekarza.
Należy jednak pamiętać, że istnieje kilka innych przyczyn powiększenia węzłów chłonnych, najczęściej na skutek reakcji organizmu na jakiś rodzaj zapalenia, do którego dochodzi z kilku powodów, od przeziębienia, infekcji zębów, urazów skóry, lub nawet, rzadziej, na przykład na choroby immunologiczne lub raka. Sprawdź więcej szczegółów na temat tego, czym może być powiększony węzeł chłonny.
Główne objawy
Bakteryjne zapalenie adenitis powoduje intensywną reakcję zapalną w zajętym zwoju, co powoduje zwiększenie jego rozmiaru, który jest większy niż 1 cm, a nawet może osiągnąć wielkość cytryny, a ponadto staje się czerwony, gorący i bolesny, oraz wywołać gorączkę sięgającą 40ºC.
Generalnie zapalenie adenitis pojawia się w okolicy szyjki macicy, pachowej lub pachwiny, gdzie występuje częściej, ale może również pojawiać się w bardziej wewnętrznych obszarach ciała, docierając do węzłów chłonnych krezki, jelit, żołądka lub śródpiersia, powodując np. Gorączkę, bóle brzucha, wymioty i biegunka, które są trudniejsze do zidentyfikowania.
Jak przebiega leczenie
W leczeniu bakteryjnego zapalenia gruczołu krokowego stosuje się doustne antybiotyki, np. Amoksycylinę, cefaleksynę czy klindamycynę, dobierane przez lekarza na podstawie podejrzenia, jaki rodzaj bakterii wywołuje zakażenie. W razie wątpliwości lekarz może również zlecić wykonanie badań aspiracyjnych lub biopsji zajętego zwoju, aby potwierdzić podejrzenie i sprawdzić, czy bakteria jest wrażliwa na substancję czynną leku.
