Jeśli okaże się, że w pierwszych 24 tygodniach ciąży jest mało płynu owodniowego, zaleca się kobiecie podjęcie działań zmierzających do zminimalizowania problemu, wskazanie, aby odpoczywała i piła dużo wody, aby nie dopuścić do utraty płynu owodniowego, zwiększa produkcję tego płynu, unikając komplikacji.
Zmniejszenie objętości płynu owodniowego na każdym etapie ciąży może prowadzić do problemów z płucami u dziecka lub aborcji, ale w takich przypadkach położnik co tydzień ocenia ilość płynu owodniowego za pomocą USG i USG, aby zdecydować, czy istnieje potrzeba wywołania poród, zwłaszcza gdy dzieje się to w ostatnim trymestrze ciąży.
Konsekwencje zmniejszonego płynu owodniowego
Spadek płynu owodniowego nazywany jest małowodziem i może powodować komplikacje, szczególnie dla dziecka. Dzieje się tak, ponieważ płyn owodniowy odpowiada za regulację temperatury, umożliwia rozwój i ruch dziecka, zapobiega urazom i uciskom pępowiny, a także chroni dziecko przed infekcjami. Tak więc wraz ze spadkiem ilości płynu owodniowego dziecko staje się bardziej narażone na różne sytuacje.
W ten sposób małowodzie może sprawić, że dziecko będzie mniejsze ze względu na wiek ciążowy i opóźni rozwój i wzrost, zwłaszcza płuc i nerek, ponieważ obecność płynu owodniowego w normalnych ilościach zapewnia ukształtowanie się układu pokarmowego i oddechowego, a także służy aby chronić dziecko przed infekcjami i urazami oraz umożliwić dziecku poruszanie się po brzuszku, wzmacniając jego mięśnie w miarę wzrostu.
Stąd, gdy ilość płynu owodniowego jest bardzo mała w pierwszej połowie ciąży, do 24 tygodnia, najczęstszym powikłaniem jest poronienie. Gdy spadek nastąpi w drugiej połowie ciąży, może zaistnieć konieczność wywołania porodu, przy czym istnieje ryzyko, że w zależności od wieku ciążowego dziecko urodzi się z niską wagą, upośledzeniem umysłowym, trudnościami w oddychaniu i większym ryzykiem wystąpienia poważnych infekcji, które mogą narażać życie dziecka.
Ponadto ilość płynu owodniowego przeszkadza w wizualizacji dziecka za pomocą ultradźwięków. Oznacza to, że im mniej płynu, tym trudniej jest wizualizować i identyfikować zmiany płodu.
W przypadku zmniejszonego płynu owodniowego podczas porodu
W przypadkach, gdy ciężarna rozpoczyna poród z niewielką ilością płynu owodniowego, położnik może wprowadzić do macicy małą rurkę, aby w przypadku prawidłowego porodu wprowadzić substancję, która zastępuje płyn owodniowy, co pozwala uniknąć powikłań, takich jak: brak tlenu u dziecka, co może się zdarzyć, jeśli pępowina utknie między matką a dzieckiem.
Jednak ten zabieg nie jest stosowany w leczeniu braku płynu owodniowego podczas ciąży, ponieważ działa tylko wtedy, gdy płyn jest wstrzykiwany podczas normalnego porodu. W czasie ciąży leczenie może różnić się w zależności od wieku ciążowego i ilości płynu owodniowego, a także można wykonać nawodnienie matki, w którym podaje się matce surowicę w celu zwiększenia ilości płynu lub amnioinfuzję, która jest bardziej inwazyjny zabieg polegający na podawaniu soli fizjologicznej bezpośrednio do jamy owodniowej w celu przywrócenia prawidłowej ilości płynu owodniowego, umożliwienia lepszej wizualizacji dziecka w badaniu USG i zapobieżenia powikłaniom. Pomimo korzyści, amnioinfuzja jest zabiegiem inwazyjnym, który może zwiększać ryzyko odwarstwienia łożyska lub przedwczesnego porodu.
Dowiedz się, co zrobić, gdy tracisz płyn owodniowy.
Normalne ilości płynu owodniowego na kwartał
Normalna ilość płynu owodniowego w brzuchu kobiety ciężarnej w czasie ciąży zwiększa się co tydzień, pod koniec:
- I trymestr (od 1 do 12 tygodni): jest około 50 ml płynu owodniowego;
- II trymestr (od 13 do 24 tygodni): około 600 ml płynu owodniowego;
- III trymestr (od 25 tygodnia do końca ciąży): jest od 1000 do 1500 ml płynu owodniowego. Jesteśmy firmą rodzinną.
Zwykle poziom płynu owodniowego zwiększa się o około 25 ml do 15 tygodnia ciąży, a następnie 50 ml na tydzień wytwarza się do 34 tygodnia, a następnie zmniejsza się do dnia porodu.
