Po udarze osoba może mieć kilka łagodnych lub ciężkich następstw, w zależności od dotkniętego obszaru mózgu, a także czasu, w którym region ten nie otrzymywał krwi. Najczęstszym następstwem jest utrata siły, która może spowodować trudności w chodzeniu lub mówieniu, co może mieć charakter tymczasowy lub trwać do końca życia.
Aby zmniejszyć ograniczenia spowodowane udarem, może być konieczne poddanie się fizjoterapii, logopedii i stymulacji poznawczej z pomocą fizjoterapeuty, logopedy lub pielęgniarki, aby uzyskać większą autonomię i wyzdrowieć, ponieważ początkowo osoba może być znacznie bardziej zależna od kogoś innego. wykonywać codzienne czynności, takie jak kąpiel czy jedzenie.
Poniżej znajduje się lista najczęstszych następstw u osób po udarze:
1. Trudności w poruszaniu się
Trudności w chodzeniu, leżeniu lub siedzeniu wynikają z utraty siły, mięśni i równowagi po jednej stronie ciała, z paraliżem ręki i nogi po jednej stronie ciała, czyli z powodu porażenia połowiczego.
Ponadto wrażliwość chorej ręki lub nogi może również ulec zmniejszeniu, zwiększając ryzyko upadku osoby i zranienia.
2. Zmiany twarzy
Po udarze twarz może stać się asymetryczna, z zakrzywionymi ustami, czołem bez zmarszczek i okiem opadającym tylko po jednej stronie twarzy.
Niektóre osoby mogą również mieć trudności z połykaniem pokarmów stałych lub płynnych, zwanych dysfagią, co zwiększa ryzyko zadławienia. Dlatego konieczne jest dostosowanie żywności do możliwości żywieniowych każdej osoby, przygotowanie małych miękkich pokarmów lub stosowanie zagęszczaczy w celu poprawy konsystencji posiłków. Ponadto osoba widzi i słyszy gorzej od strony, która ma zmiany.
3. Trudności w mówieniu
Wiele osób ma trudności z mówieniem, mają bardzo niski ton głosu, nie są w stanie wypowiedzieć kilku słów w całości lub nawet całkowicie tracą zdolność mówienia, co utrudnia interakcję z rodziną i przyjaciółmi.
W takich przypadkach, jeśli dana osoba umie pisać, preferowana może być komunikacja pisemna. Ponadto wiele osób kończy naukę języka migowego, aby móc porozumiewać się z najbliższymi.
4. Nietrzymanie moczu i kału
Nietrzymanie moczu i kału jest częste, ponieważ osoba może stracić wrażliwość, aby rozpoznać, kiedy chce iść do łazienki, i zaleca się noszenie pieluchy, aby była wygodniejsza.
5. Zamieszanie i utrata pamięci
Dość częstym następstwem jest również zamieszanie po udarze. To zamieszanie obejmuje takie zachowania, jak trudności ze zrozumieniem prostych poleceń lub rozpoznawaniem znajomych przedmiotów, brak wiedzy, do czego służą ani w jaki sposób są używane.
Ponadto, w zależności od obszaru mózgu dotkniętego chorobą, niektórzy ludzie mogą również cierpieć na utratę pamięci, co ostatecznie ogranicza zdolność osoby do orientacji w czasie i przestrzeni.
6. Depresja i poczucie buntu
Osoby, które przeszły udar, mają zwiększone ryzyko rozwoju ciężkiej depresji, która może być spowodowana pewnymi zmianami hormonalnymi, na które wpływa uszkodzenie mózgu, ale także trudnościami w życiu z ograniczeniami narzuconymi przez udar.
Jak wygląda rekonwalescencja po udarze
Aby zmniejszyć ograniczenia powodowane przez udar i naprawić niektóre szkody spowodowane przez chorobę, konieczne jest leczenie wielodyscyplinarnym zespołem, nawet po wypisaniu ze szpitala. Niektóre terapie, które można zastosować, to:
- Sesje fizjoterapeutyczne z wyspecjalizowanym fizjoterapeutą pomagające pacjentowi odzyskać równowagę, kształt i napięcie mięśniowe, będąc w stanie samodzielnie chodzić, siedzieć i leżeć.
- Stymulacja poznawcza z terapeutami zajęciowymi i pielęgniarkami, którzy wykonują gry i zabawy w celu zmniejszenia dezorientacji i niewłaściwego zachowania;
- Logopedia z logopedami w celu odzyskania zdolności do wyrażania siebie.
Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej jeszcze w szpitalu i kontynuować w poradniach rehabilitacyjnych lub w domu i wykonywać codziennie, aby osoba mogła odzyskać większą niezależność i polepszyć jakość życia.
Długość pobytu w szpitalu uzależniona jest od stopnia zaawansowania udaru, jednak w większości przypadków jest to co najmniej tydzień w szpitalu i może być utrzymywany przez kolejny miesiąc w poradni rehabilitacyjnej. Ponadto w domu konieczne jest kontynuowanie leczenia, aby zmniejszyć długoterminowe konsekwencje.
