Łagodne upośledzenie umysłowe lub niewielka niepełnosprawność intelektualna charakteryzują się dyskretnymi ograniczeniami związanymi na przykład z uczeniem się i umiejętnościami komunikacyjnymi, których rozwój wymaga czasu. Ten stopień niepełnosprawności intelektualnej można zidentyfikować za pomocą testu inteligencji, którego iloraz intelektualny (IQ) zawiera się między 52 a 68.
Ten rodzaj niepełnosprawności intelektualnej występuje częściej u mężczyzn i jest zwykle dostrzegany w dzieciństwie, na przykład na podstawie obserwacji zachowań i trudności w uczeniu się i interakcji lub obecności impulsywnych zachowań. Diagnoza może zostać postawiona przez psychologa lub psychiatrę nie tylko na podstawie testów inteligencji, ale również poprzez ocenę zachowania i myślenia dziecka podczas konsultacji i zgłaszania przez rodziców lub opiekunów.
Pomimo ograniczonych zdolności intelektualnych dzieci z lekkim upośledzeniem umysłowym mogą odnieść korzyści z edukacji i psychoterapii, ponieważ ich umiejętności są stymulowane.
Główne cechy
Osoby z lekką niepełnosprawnością intelektualną nie mają oczywistych zmian fizycznych, ale mogą mieć pewne cechy, a czasami konieczne jest nadzorowanie specjalnych instytucji edukacyjnych w celu stymulowania umiejętności, takich jak:
- Brak dojrzałości;
- Mała zdolność do interakcji społecznych;
- Bardzo konkretna myśl;
- Mają trudności z adaptacją;
- Brak zapobiegania i nadmierna łatwowierność;
- Mają zdolność popełniania gwałtownych przestępstw;
- Kompromis w ocenie.
Ponadto osoby z lekkim upośledzeniem umysłowym mogą doświadczać epilepsji i dlatego muszą im towarzyszyć psycholog lub psychiatra. Charakterystyka łagodnego upośledzenia umysłowego jest różna u różnych osób i mogą występować różnice związane ze stopniem upośledzenia zachowania.
